los szczęścia łańcuszek szczęścia łut szczęścia na los szczęścia na szczęście I szczęście się uśmiechnęło do kogoś szczęście się uśmiecha do kogoś szczęście w nieszczęściu szczęść Boże tylko kogoś/czegoś brakuje do szczęścia komuś zezowate szczęście garbate szczęście Będziesz jedynie jego workiem treningowym, na którym może wyżyć swoje niepowodzenia. 5. Bezkompromisowy - cóż, nie będzie ci z nim łatwo, bo nie potrafi iść na kompromis. Zawsze musi szczęście w nieszczęściu - firma : [ref] x2 może nie ma tu bogactwa ale nie ma komunizmu nie ma w kraju wojny ani większych kataklizmów znam kilku dobrych ludzi i nie stoję w miejscu z dystansu na to patrząc mam szczęście w nieszczęściu [szajka] mam szczęście, że żyje choć w nieszczęściu czasem los niespodzianki kryje gdy stracisz nad nim władze z Są różne typy szczęścia. Ktoś je odczuwa kiedy jest z najbliższymi, ktoś kiedy jest samotny. Dla jednych szczęściem są pieniądze, a dla innych miłość. Dla każdego szczęście jest czymś innym. Ale czym tak na dobrą sprawę jest szczęście? Szczęścia nie da się opisać naukowymi definicjami. Wiesz autorze wątku, że na cudzym nieszczęściu swojego szczęścia nie zbudujesz. To niestety myślenie życzeniowe. Znam mnóstwo ludzi, którzy zbudowali swoje szczęście na czyimś nieszczęściu. Nie zapominajmy tylko o jednym, własne szczęście nie można budować na cudzym nieszczęściu. Tak mówi stare przysłowie. Prawdziwe ma to do siebie, że łatwo jest nim się dzielić. Łatwo ponieważ jest uczciwe, można go pokazać i obdzielić nim innych. Wtedy wszyscy wzrastają, razem w miłości. . More you might like spadajacagwiazda20 Kiedy całe życie kumulujesz w sobie wszystkie negatywne emocje, w końcu dochodzi do momentu kiedy nie masz gdzie już ich trzymać... a wtedy już nie ma jak tego naprawić spadajacagwiazda20 Nie lubiła bólu, a się lubiła smaku wódki, a ją lubiła zapachu papierosów, a je była inna..."Była." daniooooo-blog Nie jest łatwo mi się śmiać. Żyć też nie jest łatwo. spadajacagwiazda20 i nie odpisuje ci juz od razu w nadziei ze pokochasz mnie tej nocy i mniej juz o tobie mysle chyba ten rozdzial sie konczy -nameliniesiekochamy spadajacagwiazda20 Ktoś kto za dużo myśli, jest tym który kocha najbardziej. moyatemryava Jestem połączeniem wszystkiego co najgorsze. Stałaś się moim największym wrogiem. Obiecuję, że będę Twoim największym koszmarem. patolovepsycho Miłość bez uczciwości nie zasługuje na miano miłości. Życzę Ci wszystkiego najgorszego. Proszę nie okaleczaj negatywach emocji, chwilowy upust bólu, który zostawi ślady na swoim ciele nie jest tego wart. Ślady zostaną z tobą na zawsze, a nie pozwolą zapomnieć o bólu, jakim przeżywałeś. Psychiatra zalecił: chodzenie na spacery, rysowanie czegokolwiek na kartkach czy targanie gazet. Chociaż spróbuj to zastąpić, proszę. Zauroczenie żonatym Rozpoczęte przez ~dziewczyna, 28 gru 2021 ~do_bani Napisane 31 grudnia 2021 - 20:40 Okreslony chyba nie zawsze tak jest czasem to kobiece marzenia o ksieciu z bajki, naiwnosc, brak myślenia o konsekwencjach. A potem ze wszystkiego wychodzi bagienko. A Panowie zazwyczaj nie odchodza od zon. W tym trojkacie kazdy jest poszkodowany. Facet dostaje cykora i ma metlik w glowie, z czasem poczucie winy, ze rozwalil swoje zycie i innych. Zona pomimo wiedzy o romansie najczesciej nadal walczy o meza, choc szczesliwa z nim juz nigdy nie bedzie. Jednak woli, zeby byl bo boi sie zostac sama. Kochanka jest poparzona i swiat widzi juz w lipnych barwach. I winni sa wszyscy. Gdy w zwiazku wszystko gra, facet nie wejdzie w romans. Kochanka po czasie widzi, co jej mrzonki zrobily zonie i wcale nie jest jej z tym dobrze. Sama dostala mocno po tylku za swoj brak myślenia. Nikt nie jest szczesliwy. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Okreslony ~Okreslony Napisane 31 grudnia 2021 - 20:56 Do bani U mnie akurat rodzina rozwodnikow. Większość nie jest już z partnerami. Z rodziną od ojca wszystkie kontakty zerwane, nawet z nie jest już z matką. Co ciekawe gościu w wieku ok. 70 lat dalej by pojeździł na 30 czy 20. Ostatnio kolegi żona wzięła z nim rozwód. Gościu niedobry dla dzieci i żony. Ciągle znikał na weekendy, jakieś dziwne akcje. Aż w końcu żona powiedziała dosyć i odeszła do domu ojca z 3 dzieci. Teraz po rozwodzie, a znajomy dalej jeździ na panny z roksy i do koleżanek. Zawsze mnie zastanawia co oni w tych dziurach widzą. Za pewne jest to choroba typu seksoholizm, bordeline lub narcyzm. Co do dramatu na wielu płaszczyznach zgodzę się gdyż cierpią wszyscy od dzieci po kochankę /ka. Ale jak widać po niektórych tematach osoby zdradzajace nie myślą o dramatach tylko o swoich dziurach i korzeniach. Jeśli ktoś wierzy w romantyczny romans to jest w błędzie. Mój ojciec to taki ogier że 20 lat nie miał urlopu dla rodziny a robił na etacie z 26 dniami. Na pewno w karty z kolegami grał. Teraz mając 26 dni urlopu dużo czasu z dzieciakami spędzam więc tatuś naprawdę starał się żeby było inaczej. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~do_bani ~do_bani Napisane 31 grudnia 2021 - 21:33 Prawda Okreslony historii romansow jest tyle co roznych kombinacji charakterów ludzi. Dlatego napisalam, ze chyba nie zawsze tak jest. Takie sytuacje, o ktorych piszesz tez zam. U mnie tez rodzina rozwodnikow I przyczyn cala masa. Jest tez historia kochanki, zistawionej przez kochanka gdy sprawa sie wydala. Dlugoletni romans z obietnicami a final, zona przyjela z powrotem. I ja po rozwodzie. By maz pod pretekstem mojego pracoholizmu stwierdzil, ze sie zmienilam i chce odejsc. O jego kochance dowiedzialam sie, gdy juz zlozyl papiery rozwodowe. Fakt, praca byla dla mnie wazna I wolal inne zycie. Nie mamy dzieci, utrzymujemy kontakt. Jego kochanka sie rozwiodla z mezem, ale z moim ex na stale byc nie chce. Ex teraz zaluje, ja juz nie chce wracac. Z tego i tak nic by nie bylo dobrego . Zatem prawda, historii roznych wiele, wspolnym motywem jest trojkat :) Jako ludzie dziwni jestesmy. Potrafimy sobie gmatwac zycie. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Nienormalny ~Nienormalny Napisane 03 stycznia 2022 - 22:46 To może i ja się wypowiem. Historia jakich "mało", koleś rozgrywa to mistrzowsko. Przyuważył, że leci na niego Panna, na początku udaje niedostępnego bo niby mu nie zależy. Następnie daje namiastkę zainteresowania i znów bam. Brak zainteresowania. Kiedyś, gdzieś o takim sposobie czytałem. Nie sprawdzałem co prawda ale wydaje się, że działa. Pewnie pobawi się jeszcze parę miesięcy i jak przekona się, że Panna zrobi wszystko aby choć przez chwilę z nim być, wykona "decydujące natarcie". Dla mnie taki człowiek jest 0. Nie dość, że nie szanuje swojej żony, to jeszcze na dodatek rozbija inny związek, bo wszystko doskonale wie. Do autorki: w myśl mojej zasady: ciało puszczone w ruch już się nie zatrzyma, jeżeli on tak z Tobą pogrywa to pomyśl ile "takich" już miał. A nawet jak by nie miał, to ile ich jeszcze będzie mieć. Bo raczej happy endem dla Ciebie to się nie zakończy. Co do twojego związku, to widzę żeś młoda jeszcze i nie wiesz co to szacunek dla drugiej osoby. Skoro chcesz już się pu....ać, to zerwij relację i nie wiem: zacznij od Tindera lub od swing klubów, tam chętnie takie młode wpuszczą ale nie krzywdź innej osoby tylko dlatego, że koleś który na Ciebie spojrzał sprawił, że mokro ci się w majtkach robi!!! Oszczędzisz cierpienia drugiej osobie, a kto wie może i zdrowie (choroby przenoszone drogą ...) Mało poważne jak dla mnie. Ja nie wiem czy ten świat już kompletnie zwariował, wszędzie tylko słyszę usprawiedliwienia zdrad. Rozumiem jak oboje partnerzy się dogadują i idą w tango, ale takie cos, że wyskoczę na 1-2 numerki i powrót. No ludzie. Koleś się stara, zabiega o dziewczynę miesiąc, 2, 3 ... rok, a ta ni z tego ni z owego daje innemu, bo ... jak spojrzał jej się mokro zrobiło. A najlepsze tłumaczenia: nie wiem dlaczego to zrobiłam, zakochałam się, za dużo wypiłam. Może za ostro napisałem ale zdrada dla mnie to zdrada. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~fury ~fury Napisane 05 stycznia 2022 - 17:43 Też kiedyś byłam tą drugą. Zaczęło się gdy miałam lekko ponad 20 lat. Miałam kogoś. Poznałam jego i się zaczęło. Ostatecznie zostawił dla mnie żonę, ja zostawiłam swojego partnera i jesteśmy razem już kilka lat. Niemniej, czy weszłabym znów w taką relację, gdybym mogła cofnąć czas? Nie. Za dużo minusów w takim "związku". Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Okreslony ~Okreslony Napisane 05 stycznia 2022 - 18:01 Fury Budowanie związku na cudzym nieszczęściu nie jest dobre. Karma wraca. Pamiętaj że jeśli raz ktoś zdradził to ryzyko ponownej zdrady zwiększa się. Najtrudniejsza pierwsza zdrada. Kolege żona zdradziła tak jak u ciebie z jego kolegą. Rozbili dwie rodziny. Na szczęście nie mieli dzieci. Oboje wylecieli na kopach, trochę gorzej miał kolega znajomego gdyż żona przez balkon go eksmitowala. Co ciekawe kochankowie byli razem, ale pan był w grupie ryzyka i też ja zdradził. Kolega przed wyrzuceniem żony powiedział jej że karma wróci. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Fury ~Fury Napisane 05 stycznia 2022 - 18:26 ~Okreslony napisał:Fury Budowanie związku na cudzym nieszczęściu nie jest dobre. Karma wraca. Pamiętaj że jeśli raz ktoś zdradził to ryzyko ponownej zdrady zwiększa się. Najtrudniejsza pierwsza zdrada. Kolege żona zdradziła tak jak u ciebie z jego kolegą. Rozbili dwie rodziny. Na szczęście nie mieli dzieci. Oboje wylecieli na kopach, trochę gorzej miał kolega znajomego gdyż żona przez balkon go eksmitowala. Co ciekawe kochankowie byli razem, ale pan był w grupie ryzyka i też ja zdradził. Kolega przed wyrzuceniem żony powiedział jej że karma wróci. Może i tak będzie. Może to ja znów zdradzę. Jestem już starsza niż wtedy i mam inny światopogląd i nie wierzę już w miłość jak z bajki, w bratnie duszę, ani w sentencje o miłości czy powiedzonka "kto raz zdradził, zdradzi drugi raz", "nie zbudujesz szczęścia na cudzym nieszczęściu". Sama znam ludzi, którzy są szczęśliwi z drugim partnerem czy odwrotnie - których partner oszukał i z perspektywy czasu są szczęśliwsi, że tak się stało, bo rozstanie wyszło im na dobre. Życie nie jest czarno białe. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Okreslony ~Okreslony Napisane 05 stycznia 2022 - 19:12 Fury Również nie wierzę w miłość do grobowej deski i inne brednie typu miłość w świetle księżyca. Dwa razy zostałem w konia zrobiony i wychodziłem z honorem czyli z niczym. Jako że samodzielny jestem to sam potrafię zbudować dobrobyt. Żal mi trochę pierwszej pani gdyż w psychiatryku wylądowała. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Nerd ~Nerd Napisane 06 stycznia 2022 - 09:15 ~dziewczyna napisał:Zauroczyłam się kilka miesięcy temu w facecie. Jest kilkanaście lat ode mnie starszy, ma żonę. Gdy go poznałam to ,,zakochałam’’ się w kilka sekund a nawet nie jest w moim typie. Nigdy wcześniej nie zdarzyło mi się nic takiego. Mam chłopaka i jest ok, ale nigdy nie czułam takiej chemii. Gdy na mnie patrzył to czułam się onieśmielona ale jednocześnie to było niesamowite uczucie. Chodziłam trochę jak naćpana, nie mogłam się nie uśmiechać. Bardzo ładnie okreslilas co to jest chemia. Piszesz, że jest Ci dobrze z obecnym partnerem....Ale czy to jest taka wlasnie chemia jaką czujesz do tego zonatego faceta ? Podejrzewam, ze nie. Zostaw więc tego chlopaka i nie niszcz go. Nie oszukuj siebie i jego. ~dziewczyna napisał:.....on ma bardzo zmienne podejście do mnie. Jakiś czas temu przez ok dwa tygodnie zupełnie przestał zwracać na mnie uwagę. Później gdy miałam wyjechać nagle zaczął dążyć do kontaktu. Ucieszył sie, ze zrezygnowałam z wyjazdu i zaraz potem każdego dnia zagadywał j wydawało sie, że szuka pretekstu. Później ponownie kompletnie przestał zwracać uwagę na jakiś czas, następnie gdy przypadkiem się spotkaliśmy był trochę onieśmielony i znów zaczął szukać kontaktu. I zastanawiam się z czego to wynika, czy on się domyśla co do niego czuje? Wspomnę jeszcze, ze do dzisiaj potrafi mi się przyglądać, czasami nawet zdarza mu się ‚,lustrować’’ wzrokiem, ale jednocześnie są momenty, ze mam wrażenie ze mnie nie lubi ON...? On cały czas siedzi wygodnie w swoje strefie komfortu i rozmysla jak pokierować całą sytuacja aby stworzyć na boku gniazdko z fajną kochanką. To klasyczny jednostronny FWB, bo Ty nie będziesz mieć z tego żadnych korzyści. Jest naprawdę niewielu facetów nawet takich, którym jest źle z żoną, ale mimo to nie zrezygnują z wygodnego życia tyle że bez miłości....i dlatego w ten sposób łowią na bloku kochanki. A więc skoro wiesz co to jest chemia, zacznij jej szukać. Daj wolność obecnemu partnerowi, lubisz starszych...to szukaj tych z zamkniętą przeszłością. Nie czekaj na obiecywany rozwód...bo się nie doczekasz. Niewielu jest takich , że z dnia na dzień odcinają przeszłość. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Nerd ~Nerd Napisane 06 stycznia 2022 - 09:23 ~dziewczyna napisał:Zauroczyłam się kilka miesięcy temu w facecie. Jest kilkanaście lat ode mnie starszy, ma żonę. Gdy go poznałam to ,,zakochałam’’ się w kilka sekund a nawet nie jest w moim typie. Nigdy wcześniej nie zdarzyło mi się nic takiego. Mam chłopaka i jest ok, ale nigdy nie czułam takiej chemii. Gdy na mnie patrzył to czułam się onieśmielona ale jednocześnie to było niesamowite uczucie. Chodziłam trochę jak naćpana, nie mogłam się nie uśmiechać. Bardzo ładnie okreslilas co to jest chemia. Piszesz, że jest Ci dobrze z obecnym partnerem....Ale czy to jest taka wlasnie chemia jaką czujesz do tego zonatego faceta ? Podejrzewam, ze nie. Zostaw więc tego chlopaka i nie niszcz go. Nie oszukuj siebie i jego. ~dziewczyna napisał:.....on ma bardzo zmienne podejście do mnie. Jakiś czas temu przez ok dwa tygodnie zupełnie przestał zwracać na mnie uwagę. Później gdy miałam wyjechać nagle zaczął dążyć do kontaktu. Ucieszył sie, ze zrezygnowałam z wyjazdu i zaraz potem każdego dnia zagadywał j wydawało sie, że szuka pretekstu. Później ponownie kompletnie przestał zwracać uwagę na jakiś czas, następnie gdy przypadkiem się spotkaliśmy był trochę onieśmielony i znów zaczął szukać kontaktu. I zastanawiam się z czego to wynika, czy on się domyśla co do niego czuje? Wspomnę jeszcze, ze do dzisiaj potrafi mi się przyglądać, czasami nawet zdarza mu się ‚,lustrować’’ wzrokiem, ale jednocześnie są momenty, ze mam wrażenie ze mnie nie lubi ON...? On cały czas siedzi wygodnie w swoje strefie komfortu i rozmysla jak pokierować całą sytuacja aby stworzyć na boku gniazdko z fajną kochanką. To klasyczny jednostronny FWB, bo Ty nie będziesz mieć z tego żadnych korzyści. 90% facetów nawet takich, którym jest źle z żoną, ale mimo to nie zrezygnują z wygodnego życia tyle że bez miłości....i dlatego w ten sposób łowią na bloku kochanki. A więc skoro wiesz co to jest chemia, zacznij jej szukać. Daj wolność obecnemu partnerowi, lubisz starszych...to szukaj tych z zamkniętą przeszłością. Nie czekaj na obiecywany rozwód...bo się nie doczekasz. Niewielu jest takich , że z dnia na dzień odcinają przeszłość. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie » odpowiedz » do góry W sierpniu ubiegłego roku Ewa Minge stanęła na ślubnym kobiercu. Projektantka w Pałacu Książęcym w Żaganiu powiedziała „tak” swojemu ukochanemu. Ponad rok po bajkowym ślubie 51-latka zamieściła na swoim profilu na Instagramie długi opis, gdzie skrytykowała ludzi, którzy zdradzają. Dodała też, że nigdy nie zadawała się z żonatymi mężczyznami. Czy Minge próbuje coś, komuś tym wpisem uświadomić? „Trzymam w swoim sercu miłość do Ciebie i mnie”. Céline Dion kończy 53 lata! Ewa Minge o związkach „Niby do tanga trzeba dwojga ale.... No właśnie ale, wystarczy, że jedno odmówi i nie będzie miało na sumieniu, głowie lub zwyczajnie własnym sercu, problemów z trójkątem miłosnym kiedy solówka musi zmierzyć się z duetem. Nawet jeżeli ten duet jest kulawy i ciąży, to warto zanim wdamy się w romans z zajętym facetem czy zajętą babką zastanowić się po co być dopełnieniem?”, zaczęła Ewa. Dodała, że w życiu ważne są zasady, jak i nie można zapominać o etyce. „Dla mnie wystarczające i oczywiste. Nie zadawałam się z żonatymi facetami, a będąc mężatką ogólnie w tym kontekście nie zadaję się z mężczyznami. Ale co ma w głowie człowiek, dla którego etyka jest pustym słowem?”, pyta projektantka. Zwróciła uwagę, że oczywiście gdy związek jest nieudany i miesza się w niego trzecia osoba, to nowa relacja ma szansę udać się. Jednak często „nowi mężowie lub żony powielają po czasie role poprzedniej połówki”. „Nie zbudujesz szczęścia na cudzym nieszczęściu. Nieważne jak jest , jeżeli jest beznadziejnie i nie da się już nic uratować, to odejdź i uwolnij siebie jak i drugiego człowieka z godnością dla niego i honorem dla siebie”, apelowała Minge. Dlaczego Ewa zwróciła uwagę na trójkąty miłosne? Jak czytamy, refleksja naszła ją podczas oglądanych kabaretów o zdradzanych i zdradzających. .„Co do mojej płci... kobieta z klasą nie rusza cudzego choćby z diamentów był i nici księżycowych utkany. Jak pójdzie „na bok” możemy być pewne, że całe te „skarby” to falsyfikat. Żadna z nas nie jest na tyle wyjątkowa, aby takiego powstrzymać przed kolejnym razem. Panowie niech wypowiedzą się sami, bo jak napisałam wyżej, trzeba dwojga do tego tańca godowego”, zakończyła Ewa Minge. Czy myślicie, że Ewa miała kogoś konkretnego na myśli? My mamy nadzieję, że nie. I życzymy Ewie kolejnych bajkowych lat u boku ukochanego. Fot. East News Fot. Facebook Ewy Minge @ #2 To nie jest Twoje dziecko, więc nie można wymagać, żebyś je kochała. Pomyśl sobie, że dziecko nie wybiera rodziców, traktuj tego chłopca jak osobną jednostkę. Znajdź coś co daje Wam radość we wspólnym czasie i Was zbliży. Niestety Twój partner zawsze będzie miał dziecko i tego nic nie zmieni. Albo to zaakceptujesz albo ten związek w końcu się rozpadnie. #3 Po pierwsze: Wiążąc się na mężczyzną z dzieckiem wiedziałaś na co się piszesz więc o co masz pretensje? On jest ojcem, tatą, opiekunem, ma być wzorem dla dziecka czy tobie się to podoba czy nie. Jeśli mama dziecka nie życzy sobie aby miał z Tobą kontakt dlaczego tego nie uszanujesz? Jak to "Maly niestety nie zniknie" ...brzmi jak z 997...Czy tata wie, że tak o jego dziecku mówisz i myślisz? Dziwisz sie matce, że utrudnia kontakt? Ja nie! Na jego miejscu dawno bym od egoistki uciekła A nie tkwiła w związku. Przykre to jest kiedy czyta się..z postu bije egoizm i nastawienie na branie. Nie chcesz nic dać nikomu, nawet mężczyźnie o którym mówisz że kochasz. Nikt nie wymaga od Ciebie miłości i matkowania dziecku ale wypowiadanie się w takim tonie o relacji ( o którą jesteś zazdrosna ) ojca z synem jest nie do przyjęcia. #4 Po pierwsze: Wiążąc się na mężczyzną z dzieckiem wiedziałaś na co się piszesz więc o co masz pretensje? On jest ojcem, tatą, opiekunem, ma być wzorem dla dziecka czy tobie się to podoba czy nie. Jeśli mama dziecka nie życzy sobie aby miał z Tobą kontakt dlaczego tego nie uszanujesz? Jak to "Maly niestety nie zniknie" ...brzmi jak z 997...Czy tata wie, że tak o jego dziecku mówisz i myślisz? Dziwisz sie matce, że utrudnia kontakt? Ja nie! Na jego miejscu dawno bym od egoistki uciekła A nie tkwiła w związku. Przykre to jest kiedy czyta się..z postu bije egoizm i nastawienie na branie. Nie chcesz nic dać nikomu, nawet mężczyźnie o którym mówisz że kochasz. Nikt nie wymaga od Ciebie miłości i matkowania dziecku ale wypowiadanie się w takim tonie o relacji ( o którą jesteś zazdrosna ) ojca z synem jest nie do przyjęcia. No wlasnie nie widzialam jak to bedzie, gdy patrzy sie na innych wyglada to o wiele latwiej. Poczatkowe nastawienie bylo pozytywne. Mam unikac spotkan rodzinnych i dziecka jak ognia, to wedlug Ciebie ojciec nie ma nic do powiedzenia w tej sprawie? Nigdy bym nic malemu nie zrobil, litosci. Ojciec wie jakie to trudne dla mnie, a matka utrudniala kontakt bo nie chciala zebym zastapila mu mame, i bala sie ze bede miala lepszy kontakt z jej synem niz ona sama. Rozumiem Twoja reakcje, najwidoczniej nigdy nie bylas w podobnej sytuacji. #5 Moze nie powinnam pisac, bo nie bylam w podobnej sytuacji, ale dziewczyny wyzej nie zwrocily uwagi na jedną rzecz. Jestes w tym zwiazku okolo roku? Sama piszesz, ze Twój chlopak te 3 lata temu zachowal sie niewlasciwie, starajac sie o dziecko i że związek z matką dziecka przetrwal tylko ok. 2 lata (9 m chodzenia+ 9m ciazy + 6m po porodzie, tak?) Jeśli to się zgadza, to wlasciwie nie powinnas dziwić sie ani ex, ani teściowej, że są hmmm niechętne? Ostrożne? Dlaczego miałyby wierzyć, że nie jesteś chwilowym romansem i że nie będzie po Tobie jeszcze 5 nowych "cioć"? Wiem, że jak się jest zakochanym, to wszystko wydaje sie wspaniałe i na wieczność, ale potem wspólne życie weryfikuje, czy rzeczywiście tak będzie. Dodatkowo Twój chłopak jest w przełomowym momencie życia, bo kończy studia, będzie musiał uniezależnić się od swojej matki... Szczerze mówiąc, myślę, że wzięłaś na siebie odpowiedzialność za problemy, które on powinien rozwiązywać. Masz prawo mieć burzę emocji z tym związaną, ale sytuacja wymaga więcej rozsądku niż zwykły związek 25-latków, bo jest już dziecko. Przemyśl, co jest dobre dla Ciebie, a czego zaakceptować nie możesz. I gdzie jest w tym miejsce na dziecko (a moze i na wasze wspolne dzieci), bo ono już niesie niezawiniony przez siebie ciężar w postaci rozpadu związku rodziców. #6 To nie jest Twoje dziecko, więc nie można wymagać, żebyś je kochała. Pomyśl sobie, że dziecko nie wybiera rodziców, traktuj tego chłopca jak osobną jednostkę. Znajdź coś co daje Wam radość we wspólnym czasie i Was zbliży. Niestety Twój partner zawsze będzie miał dziecko i tego nic nie zmieni. Albo to zaakceptujesz albo ten związek w końcu się rozpadnie. Wiem ze bedzie mial dziecko i wiem ze musze to zaakceptowac, niestety nie jest to latwe Moze nie powinnam pisac, bo nie bylam w podobnej sytuacji, ale dziewczyny wyzej nie zwrocily uwagi na jedną rzecz. Jestes w tym zwiazku okolo roku? Sama piszesz, ze Twój chlopak te 3 lata temu zachowal sie niewlasciwie, starajac sie o dziecko i że związek z matką dziecka przetrwal tylko ok. 2 lata (9 m chodzenia+ 9m ciazy + 6m po porodzie, tak?) Jeśli to się zgadza, to wlasciwie nie powinnas dziwić sie ani ex, ani teściowej, że są hmmm niechętne? Ostrożne? Dlaczego miałyby wierzyć, że nie jesteś chwilowym romansem i że nie będzie po Tobie jeszcze 5 nowych "cioć"? Wiem, że jak się jest zakochanym, to wszystko wydaje sie wspaniałe i na wieczność, ale potem wspólne życie weryfikuje, czy rzeczywiście tak będzie. Dodatkowo Twój chłopak jest w przełomowym momencie życia, bo kończy studia, będzie musiał uniezależnić się od swojej matki... Szczerze mówiąc, myślę, że wzięłaś na siebie odpowiedzialność za problemy, które on powinien rozwiązywać. Masz prawo mieć burzę emocji z tym związaną, ale sytuacja wymaga więcej rozsądku niż zwykły związek 25-latków, bo jest już dziecko. Przemyśl, co jest dobre dla Ciebie, a czego zaakceptować nie możesz. I gdzie jest w tym miejsce na dziecko (a moze i na wasze wspolne dzieci), bo ono już niesie niezawiniony przez siebie ciężar w postaci rozpadu związku rodziców. Byla mojego chlopaka byla jego pierwsza dziewczyna, miedzy nia a mna z nikim sie nie spotykal. Jak go poznalam to mowil ze sie bal ze juz zawsze bedzie sam bo wie ze nikt nie chce byc w zwiazku z facetem z dzieckiem. On jest typem bardziej niesmialym wiec wiec nie wydaje mi sie aby one obawialy sie o ilosc cioc. Jego matka ciagle mowila ze sie cieszy ze jestesmy razem i to dobrze dla malego, ale potem poczula sie jakby zagrozona tym ze moj facet juz nie bedzie jej potrzebowal i ze ona juz nie bedzie miala kontroli nad tym co on i jego dziecko robia. Ex tez mowila ze mu zazdrosci ze sobie kogos znalazl. #7 To, że weszłas na to forum oznacza, że wszelkimi sposobami szukasz pomocy. Gratuluję za odwagę otworzenia się i napisania tego co czujesz. W zwiazku z tym, ze slowa sa przykre to tym bardziej, bo niejedną osobą miotają lub przynajmniej raz w zyciu odczuwala podobne uczucia ale nie uzewnetrznila sie ze syrachu przed niezrozumieniem i wrecz zlinczowaniem przez sluchaczy czy czytaczy. Współczuję Ci Twojej sytuacji. Choc masz jeszcze szansę wymiksowac sie z tego związku i wejść w zdrową relacje z kimś innym. Twój partner to ogólnie nieodpowiedzialny człowiek. Teraz tego nie rozumiesz i nie dostrzegasz ale za kilka lat przypomnij sobie ten wpis. Mężczyzna, który nadal pozostał chlopcem lub może inaczej...nadal jeszcze nim jest. Sterowany jeszcze przez mamusie choć może to i dobrze, bo to narazie jedna z odpowiedzialnych osób w tym towarzystwie i przede wszystkim działająca w interesie i dla dobra wnuka. Twój facet nie dorósł do bycia tatą. Wciaz jest zależny finansowo od swojej rodzicielki będac samym rodzicem. Nie rozumiem tego ponieważ studia niekoniecznie muszą być tu przeszkodą, a w jego sytuacji nie powinny nawet być. Żenada. Gdzie u tego faceta jaja chyba potrafi wpuszczac je tam gdzie nie trzeba i zapomina o nich kiedy trzeba. Kobieta jest około 9 misiecy w ciazy wiec miał czas zaadoptować sytuacje i wziąść odpowiedzialność za swoją rodzinę. Żal mi tego malego chłopca. Po przeczytaniu Twojego wpisu aż serce boli. Pamiętaj, że na cudzym nieszczęściu nie zbudujesz swojego szczęścia. Kiedy obudzą się instynkty tacierzynskie twojego partnera lub może juz są ale przytlumione nowym zwiazkiem wasz związek moze przechodzic poważny kryzys i ty będziesz żałowała podjętych decyzji. Weszłas w relacje juz z problemami. Nie wymazesz gumka myszka małego chłopca, który będzie zawsze częścią waszego życia, a bynajmniej życia twojego partnera. Dojrzałość wymaga od ciebie akceptacji tej sytuacji i zmiany podejścia do tego dziecka. Okaż choć ty odpowiedzialność w tym związku, bo dzieciak nie jest niczemu winny, a już na starcie jest skrzywdzony. Przykre to co piszesz o twojej relacji z tym dzieckiem. Jesli zamierzasz byc w tym zwiazky to garnij się. Nie jesteś już mała dziewczynka, a jeżeli wciąż nią jesteś to więc, a tego akurat jestem pewna, że twój D nie poradzi sobie na bank z dwójką dzieci. Bycie rodzicem nie wizę się tylko z samymi przyjemnościami o tym wie nawet ten, który nie posiada dzieci. Wchodząc w ten związek musisz się liczyć, że będziesz musiała jeżeli nie chcesz krzywdzić tego dzieciaczka dzielić swój czas spędzany z partnerem razem z tym małym. Mam nadzieje, ze nie posuniesz się do tego żeby odciągnąć i pozbawiać tego dziecka ojca, bo to będzie świadczyło o tym, że i ty nie jesteś dorosła, a jedynie w dorosłość się bawisz. Włącz empatię i wczuj się w tą sytuację gdybys to ty była tym dzieckiem. Co byś powiedziała takiemu ojcu i jego partnerce za 10 lat? Co wykrzyczalabyś im w twarz za 20 lat? A gdyby to było twoje dziecko i to ty byłabyś po innej stronie tej relacji? Gdybys to ty byla matka tego malego, ktorego ojciec spotyka sie juz z kims innym? Wczuj się w to, zatrzymaj sie i pomysl, otrząśnij i albo zaakceptuj i przestań się zachowywać jak małe dziecko albo daruj sobie i poszukaj faceta, który jest w sytuacji na miarę twojej dojrzalosci żebyście nie krzywdzili siebie wzajemnie i po drodze tez i innych. Trzymam kciuki, że dasz rade i będziecie wszyscy w zyciu szczęśliwi. #8 No wlasnie nie widzialam jak to bedzie, gdy patrzy sie na innych wyglada to o wiele latwiej. Poczatkowe nastawienie bylo pozytywne. Mam unikac spotkan rodzinnych i dziecka jak ognia, to wedlug Ciebie ojciec nie ma nic do powiedzenia w tej sprawie? Nigdy bym nic malemu nie zrobil, litosci. Ojciec wie jakie to trudne dla mnie, a matka utrudniala kontakt bo nie chciala zebym zastapila mu mame, i bala sie ze bede miala lepszy kontakt z jej synem niz ona sama. Rozumiem Twoja reakcje, najwidoczniej nigdy nie bylas w podobnej sytuacji. Wygląda to ławiej, bo ludzie byli z innym podejściem może innym charakterem. Wszyscy się od siebie różnimy i różnie reagujemy na pewne sytuacje. Wczuj się w tą matkę. Prawda jest, że może być rozżalona z powodu tego, ze jej nie wyszlo w zwiazku, a teraz pojawiła się w życiu jej byłego partnera inna kobieta. Jeszcze tego nie akceptuje zwyczajnie sobie z tym nie radzi. Faktem jest, że skoro jesteś w tym związku to nie powinnaś być pomijana w rodzinnych spotkaniach. Tutaj chyba wszyscy potrzebują czasu, nie tak wyobrazali sobie, że potoczy się życie innym torem i przyniesie takie problemy na wstępie młodego życia, wejścia w dorosłość syna choćby z perspektywy matki i juz teraz babci. reklama #9 To, że weszłas na to forum oznacza, że wszelkimi sposobami szukasz pomocy. Gratuluję za odwagę otworzenia się i napisania tego co czujesz. W zwiazku z tym, ze slowa sa przykre to tym bardziej, bo niejedną osobą miotają lub przynajmniej raz w zyciu odczuwala podobne uczucia ale nie uzewnetrznila sie ze syrachu przed niezrozumieniem i wrecz zlinczowaniem przez sluchaczy czy czytaczy. Współczuję Ci Twojej sytuacji. Choc masz jeszcze szansę wymiksowac sie z tego związku i wejść w zdrową relacje z kimś innym. Twój partner to ogólnie nieodpowiedzialny człowiek. Teraz tego nie rozumiesz i nie dostrzegasz ale za kilka lat przypomnij sobie ten wpis. Mężczyzna, który nadal pozostał chlopcem lub może inaczej...nadal jeszcze nim jest. Sterowany jeszcze przez mamusie choć może to i dobrze, bo to narazie jedna z odpowiedzialnych osób w tym towarzystwie i przede wszystkim działająca w interesie i dla dobra wnuka. Twój facet nie dorósł do bycia tatą. Wciaz jest zależny finansowo od swojej rodzicielki będac samym rodzicem. Nie rozumiem tego ponieważ studia niekoniecznie muszą być tu przeszkodą, a w jego sytuacji nie powinny nawet być. Żenada. Gdzie u tego faceta jaja chyba potrafi wpuszczac je tam gdzie nie trzeba i zapomina o nich kiedy trzeba. Kobieta jest około 9 misiecy w ciazy wiec miał czas zaadoptować sytuacje i wziąść odpowiedzialność za swoją rodzinę. Żal mi tego malego chłopca. Po przeczytaniu Twojego wpisu aż serce boli. Pamiętaj, że na cudzym nieszczęściu nie zbudujesz swojego szczęścia. Kiedy obudzą się instynkty tacierzynskie twojego partnera lub może juz są ale przytlumione nowym zwiazkiem wasz związek moze przechodzic poważny kryzys i ty będziesz żałowała podjętych decyzji. Weszłas w relacje juz z problemami. Nie wymazesz gumka myszka małego chłopca, który będzie zawsze częścią waszego życia, a bynajmniej życia twojego partnera. Dojrzałość wymaga od ciebie akceptacji tej sytuacji i zmiany podejścia do tego dziecka. Okaż choć ty odpowiedzialność w tym związku, bo dzieciak nie jest niczemu winny, a już na starcie jest skrzywdzony. Przykre to co piszesz o twojej relacji z tym dzieckiem. Jesli zamierzasz byc w tym zwiazky to garnij się. Nie jesteś już mała dziewczynka, a jeżeli wciąż nią jesteś to więc, a tego akurat jestem pewna, że twój D nie poradzi sobie na bank z dwójką dzieci. Bycie rodzicem nie wizę się tylko z samymi przyjemnościami o tym wie nawet ten, który nie posiada dzieci. Wchodząc w ten związek musisz się liczyć, że będziesz musiała jeżeli nie chcesz krzywdzić tego dzieciaczka dzielić swój czas spędzany z partnerem razem z tym małym. Mam nadzieje, ze nie posuniesz się do tego żeby odciągnąć i pozbawiać tego dziecka ojca, bo to będzie świadczyło o tym, że i ty nie jesteś dorosła, a jedynie w dorosłość się bawisz. Włącz empatię i wczuj się w tą sytuację gdybys to ty była tym dzieckiem. Co byś powiedziała takiemu ojcu i jego partnerce za 10 lat? Co wykrzyczalabyś im w twarz za 20 lat? A gdyby to było twoje dziecko i to ty byłabyś po innej stronie tej relacji? Gdybys to ty byla matka tego malego, ktorego ojciec spotyka sie juz z kims innym? Wczuj się w to, zatrzymaj sie i pomysl, otrząśnij i albo zaakceptuj i przestań się zachowywać jak małe dziecko albo daruj sobie i poszukaj faceta, który jest w sytuacji na miarę twojej dojrzalosci żebyście nie krzywdzili siebie wzajemnie i po drodze tez i innych. Trzymam kciuki, że dasz rade i będziecie wszyscy w zyciu szczęśliwi. Nigdy nie pomyslalam nawet o tym zeby utrudniac mu kontakt z dzieckiem, wrecz przeciwnie To, że weszłas na to forum oznacza, że wszelkimi sposobami szukasz pomocy. Gratuluję za odwagę otworzenia się i napisania tego co czujesz. W zwiazku z tym, ze slowa sa przykre to tym bardziej, bo niejedną osobą miotają lub przynajmniej raz w zyciu odczuwala podobne uczucia ale nie uzewnetrznila sie ze syrachu przed niezrozumieniem i wrecz zlinczowaniem przez sluchaczy czy czytaczy. Współczuję Ci Twojej sytuacji. Choc masz jeszcze szansę wymiksowac sie z tego związku i wejść w zdrową relacje z kimś innym. Twój partner to ogólnie nieodpowiedzialny człowiek. Teraz tego nie rozumiesz i nie dostrzegasz ale za kilka lat przypomnij sobie ten wpis. Mężczyzna, który nadal pozostał chlopcem lub może inaczej...nadal jeszcze nim jest. Sterowany jeszcze przez mamusie choć może to i dobrze, bo to narazie jedna z odpowiedzialnych osób w tym towarzystwie i przede wszystkim działająca w interesie i dla dobra wnuka. Twój facet nie dorósł do bycia tatą. Wciaz jest zależny finansowo od swojej rodzicielki będac samym rodzicem. Nie rozumiem tego ponieważ studia niekoniecznie muszą być tu przeszkodą, a w jego sytuacji nie powinny nawet być. Żenada. Gdzie u tego faceta jaja chyba potrafi wpuszczac je tam gdzie nie trzeba i zapomina o nich kiedy trzeba. Kobieta jest około 9 misiecy w ciazy wiec miał czas zaadoptować sytuacje i wziąść odpowiedzialność za swoją rodzinę. Żal mi tego malego chłopca. Po przeczytaniu Twojego wpisu aż serce boli. Pamiętaj, że na cudzym nieszczęściu nie zbudujesz swojego szczęścia. Kiedy obudzą się instynkty tacierzynskie twojego partnera lub może juz są ale przytlumione nowym zwiazkiem wasz związek moze przechodzic poważny kryzys i ty będziesz żałowała podjętych decyzji. Weszłas w relacje juz z problemami. Nie wymazesz gumka myszka małego chłopca, który będzie zawsze częścią waszego życia, a bynajmniej życia twojego partnera. Dojrzałość wymaga od ciebie akceptacji tej sytuacji i zmiany podejścia do tego dziecka. Okaż choć ty odpowiedzialność w tym związku, bo dzieciak nie jest niczemu winny, a już na starcie jest skrzywdzony. Przykre to co piszesz o twojej relacji z tym dzieckiem. Jesli zamierzasz byc w tym zwiazky to garnij się. Nie jesteś już mała dziewczynka, a jeżeli wciąż nią jesteś to więc, a tego akurat jestem pewna, że twój D nie poradzi sobie na bank z dwójką dzieci. Bycie rodzicem nie wizę się tylko z samymi przyjemnościami o tym wie nawet ten, który nie posiada dzieci. Wchodząc w ten związek musisz się liczyć, że będziesz musiała jeżeli nie chcesz krzywdzić tego dzieciaczka dzielić swój czas spędzany z partnerem razem z tym małym. Mam nadzieje, ze nie posuniesz się do tego żeby odciągnąć i pozbawiać tego dziecka ojca, bo to będzie świadczyło o tym, że i ty nie jesteś dorosła, a jedynie w dorosłość się bawisz. Włącz empatię i wczuj się w tą sytuację gdybys to ty była tym dzieckiem. Co byś powiedziała takiemu ojcu i jego partnerce za 10 lat? Co wykrzyczalabyś im w twarz za 20 lat? A gdyby to było twoje dziecko i to ty byłabyś po innej stronie tej relacji? Gdybys to ty byla matka tego malego, ktorego ojciec spotyka sie juz z kims innym? Wczuj się w to, zatrzymaj sie i pomysl, otrząśnij i albo zaakceptuj i przestań się zachowywać jak małe dziecko albo daruj sobie i poszukaj faceta, który jest w sytuacji na miarę twojej dojrzalosci żebyście nie krzywdzili siebie wzajemnie i po drodze tez i innych. Trzymam kciuki, że dasz rade i będziecie wszyscy w zyciu szczęśliwi. To, że weszłas na to forum oznacza, że wszelkimi sposobami szukasz pomocy. Gratuluję za odwagę otworzenia się i napisania tego co czujesz. W zwiazku z tym, ze slowa sa przykre to tym bardziej, bo niejedną osobą miotają lub przynajmniej raz w zyciu odczuwala podobne uczucia ale nie uzewnetrznila sie ze syrachu przed niezrozumieniem i wrecz zlinczowaniem przez sluchaczy czy czytaczy. Współczuję Ci Twojej sytuacji. Choc masz jeszcze szansę wymiksowac sie z tego związku i wejść w zdrową relacje z kimś innym. Twój partner to ogólnie nieodpowiedzialny człowiek. Teraz tego nie rozumiesz i nie dostrzegasz ale za kilka lat przypomnij sobie ten wpis. Mężczyzna, który nadal pozostał chlopcem lub może inaczej...nadal jeszcze nim jest. Sterowany jeszcze przez mamusie choć może to i dobrze, bo to narazie jedna z odpowiedzialnych osób w tym towarzystwie i przede wszystkim działająca w interesie i dla dobra wnuka. Twój facet nie dorósł do bycia tatą. Wciaz jest zależny finansowo od swojej rodzicielki będac samym rodzicem. Nie rozumiem tego ponieważ studia niekoniecznie muszą być tu przeszkodą, a w jego sytuacji nie powinny nawet być. Żenada. Gdzie u tego faceta jaja chyba potrafi wpuszczac je tam gdzie nie trzeba i zapomina o nich kiedy trzeba. Kobieta jest około 9 misiecy w ciazy wiec miał czas zaadoptować sytuacje i wziąść odpowiedzialność za swoją rodzinę. Żal mi tego malego chłopca. Po przeczytaniu Twojego wpisu aż serce boli. Pamiętaj, że na cudzym nieszczęściu nie zbudujesz swojego szczęścia. Kiedy obudzą się instynkty tacierzynskie twojego partnera lub może juz są ale przytlumione nowym zwiazkiem wasz związek moze przechodzic poważny kryzys i ty będziesz żałowała podjętych decyzji. Weszłas w relacje juz z problemami. Nie wymazesz gumka myszka małego chłopca, który będzie zawsze częścią waszego życia, a bynajmniej życia twojego partnera. Dojrzałość wymaga od ciebie akceptacji tej sytuacji i zmiany podejścia do tego dziecka. Okaż choć ty odpowiedzialność w tym związku, bo dzieciak nie jest niczemu winny, a już na starcie jest skrzywdzony. Przykre to co piszesz o twojej relacji z tym dzieckiem. Jesli zamierzasz byc w tym zwiazky to garnij się. Nie jesteś już mała dziewczynka, a jeżeli wciąż nią jesteś to więc, a tego akurat jestem pewna, że twój D nie poradzi sobie na bank z dwójką dzieci. Bycie rodzicem nie wizę się tylko z samymi przyjemnościami o tym wie nawet ten, który nie posiada dzieci. Wchodząc w ten związek musisz się liczyć, że będziesz musiała jeżeli nie chcesz krzywdzić tego dzieciaczka dzielić swój czas spędzany z partnerem razem z tym małym. Mam nadzieje, ze nie posuniesz się do tego żeby odciągnąć i pozbawiać tego dziecka ojca, bo to będzie świadczyło o tym, że i ty nie jesteś dorosła, a jedynie w dorosłość się bawisz. Włącz empatię i wczuj się w tą sytuację gdybys to ty była tym dzieckiem. Co byś powiedziała takiemu ojcu i jego partnerce za 10 lat? Co wykrzyczalabyś im w twarz za 20 lat? A gdyby to było twoje dziecko i to ty byłabyś po innej stronie tej relacji? Gdybys to ty byla matka tego malego, ktorego ojciec spotyka sie juz z kims innym? Wczuj się w to, zatrzymaj sie i pomysl, otrząśnij i albo zaakceptuj i przestań się zachowywać jak małe dziecko albo daruj sobie i poszukaj faceta, który jest w sytuacji na miarę twojej dojrzalosci żebyście nie krzywdzili siebie wzajemnie i po drodze tez i innych. Trzymam kciuki, że dasz rade i będziecie wszyscy w zyciu szczęśliwi. Nigdy nie probowalam odciagnac ojca od dziecka. Wrecz przeciwnie, zawsze mu powtarzalam zeby stawial malego na pierwszym miejscu i spedzal z nim czas bo nie chcialam byc obwiniana za zniszczenie ich relacji. Teraz wydaje mi sie ze wszystko kreci sie tylko wokol malego. reklama #10 Maly jest w pewnym sensie przeszkoda do naszego cudownego zycia. D. chcial sie starac o pelna opieke nad malym bo jego byla zachowywala sie przez jakis czas jak stuknieta ale teraz dal sobie spokoj bo odkad dostala pismo od prawnika to sie zaczela normalnie zachowywac. Za miesiac D. konczy studia i przeprowadza sie do mnie. Widze ze jemu tez az tak nie zalezy na tym zeby spedzac z malym tak duzo czasu chociazby przez to ze juz nie chce stalej opieki i ze sie cieszy jak jest tylko ze mna a maly u dziadkow, no i mowi ze myslal ze bedzie inaczej i ze wychowywanie jest latwiejsze. Dziecko nie wybierało by być "przeszkodą". Nie możesz tak myśleć - NIGDY. Nie daj boże abyś chciała odseparować ojca od dziecka, abyś była szczęśliwa. Dziecko jest niewinne i chce mieć ojca, a ojciec nie może mieć dylematu czy woli spędzić czas z synem czy oglądać film.. Jeżeli chcecie być razem musicie znaleźć szczęście i radość ze spędzania czasu w trójkę

nie zbudujesz szczęścia na cudzym nieszczęściu