Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą ubiegać się o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę Przede wszystkim wskażmy, że w myśl art. 109 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Obowiązek prowadzenia ewidencji VAT. Art. 109 ust. 3 ustawy o VAT wskazuje, że podatnicy zobligowani są do prowadzenia ewidencji zawierającej m.in.: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz Na podstawie art. 109 ust. 3 d ustawy o VAT, który odwołuje do art. 106 h ust. 1–3, symbol FP stosuje się obowiązkowo: w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż; INTERPRETACJA INDYWIDUALNA. Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi Artykuł 109 ust. 1 ustawy o VAT narzuca obowiązek prowadzenie ewidencji, nie mówi jednak konkretnie jaką formę ma ona mieć. Podstawa prawna – Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT: Podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż . Art. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;2) sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Art. 106c. Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika: 1) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji; 2) komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 106d. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury: 1) dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu, 2) o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, 3) dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności. 2. Faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a. Art. 106e. 1. Faktura powinna zawierać: 1) datę wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawkę podatku; 13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwotę należności ogółem; 16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”; 17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”; 18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”; 19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie: a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku, b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia; 20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres; 21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku; 22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz: a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a, b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c; 23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136; 24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3: a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL, b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego. 2. W przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także wyrazy „procedura marży dla biur podróży”. 3. W przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”. 4. Faktura nie zawiera: 1) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 16 – danych określonych w ust. 1 pkt 4; 3) w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14. 5. Faktura może nie zawierać: 1) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12–14; 3) w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro – danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11–14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. 6. Przepisu ust. 5 pkt 3 nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, sprzedaży, dla której nie jest na fakturze podawany numer, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a. 7. Kwotę podatku w odniesieniu do dostarczanych towarów lub Przedsiębiorcy prowadzący własną działalność gospodarczą mogą zostać zwolnieni płacenia podatku VAT. Zakładając firmę przedsiębiorca, ma możliwość wyboru czy będzie podatnikiem VAT czynnym, czy też skorzysta ze zwolnienia i podatek VAT nie będzie przez niego rozliczany. Istnieją jednak sytuacje, gdy zwolnienie z VAT nie jest możliwe dla wykonywanych przez podatnika czynności. Komu i w jakich sytuacjach przysługuje zwolnienie z podatku VAT? Ustawa o VAT przewiduje dwa rodzaje zwolnień z VAT – przedmiotowe oraz podmiotowe. Większość przedsiębiorców może korzystać z przynajmniej jednego z nich, choć istnieje także zakres działalności, który spod ulg będzie wyłączony. Co to jest VAT?VAT to tak zwany podatek od wartości dodanej. W Polsce mamy kilka stawek: podstawowa 23 proc., obniżone: 8 proc., 5 proc. i 0 proc. oraz stawka zwolniona. Na podatek ten zawsze patrzymy z perspektywy Urzędu Skarbowego – dlatego “VAT należny” należy się Urzędowi, nie nam. Jest to bardzo często mylona kwestia, ale warta zapamiętani. Dla uproszczenia VAT naliczony przedsiębiorca odzyskuje dla siebie. Podatek VAT można obliczyć, wykorzystując w tym celu wzór matematyczny: Podatek VAT = cena netto x stawka podatku VAT . Zwolnienia od podatku są wyjątkiem od ogólnych zasad opodatkowania. Celem zastosowania zwolnienia jest chęć ochrony konsumentów niebędących zarejestrowanymi podatnikami przed wzrostem cen, bądź też – w przypadku zwolnienia podmiotowego – wsparcie dla drobnych przedsiębiorców. Konsekwencją zwolnienia z podatku jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z transakcją zwolnioną, w związku z czym nie zawsze zwolnienie z podatku może być korzystne dla podatników. Zwolnienia z VAT można podzielić na dwa rodzaje: zwolnienia przedmiotowe i zwolnienia podmiotowe. Zwolnienie przedmiotowe z VATZwolnienia przedmiotowe w VAT mają głównie charakter obligatoryjny i nie można z nich zrezygnować. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, aby podatnicy spełniający kryteria zwolnienia podmiotowego w VAT, byli podatnikami niekorzystającymi z tego zwolnienia. Zwolnienie przedmiotowe przysługuje ze względu na rodzaj czynności wykonywanych przez podatnika. W art. 43 ust. 1 ustawy o VAT znajduje się katalog czynności, które podlegają zwolnienu przedmiotowemu z VAT. W kręgu podmiotów zwolnionych z podatku VAT znaleźli się między innymi lekarze, pielęgniarki i psycholodzy. Do zwolnionych grup należą ● usługi medyczne, ● usługi finansowe, ● usługi edukacyjne. Podatnicy świadczący czynności zwolnione z podatku na mocy art. 43 ust. 1 Ustawy o VAT, w przeciwieństwie do tych, którzy świadczą usługi opodatkowane stawką 0 proc., nie mogą dokonać odliczenia podatku naliczonego zapłaconego podczas świadczenia tych usług. Podmiot, który jest zwolniony z podatku VAT, nie musi składać deklaracji rozliczających VAT (np. VAT-7K, czy VAT-7). Oznacza to, że podmiot zwolniony nie rozlicza podatku należnego z tytułu sprzedaży oraz nie może odliczać podatku naliczonego. Zwolnienie przedmiotowe z VAT a JPKZ art. 82 par. 1b ustawy o Ordynacji podatkowej, wynika, że osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które prowadzą księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są zobowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania za pomocą środków komunikacji elektronicznej informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego ze względu na niski próg sprzedaży, jak i ci dokonujący wyłącznie sprzedaży zwolnionej, czyli korzystający ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, nie są objęci obowiązkiem przesyłania plików JPK_VAT. Warto jednak pamiętać, że mogą zostać wezwani do dostarczenia innych struktur JPK. Podatnicy, którzy korzystają z podmiotowego zwolnienia z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT, mają obowiązek prowadzenia tzw. uproszczonej ewidencji VAT. Nie trzeba jej przekazywać w formie Jednolitego Pliku podmiotoweZwolnienie podmiotowe dotyczy małych przedsiębiorców, których wartość sprzedaży jest mniejsza niż 200 000 zł w skali roku, licząc od 1 stycznia. Jeśli przedsiębiorca rozpoczyna działalność w trakcie roku, należy wyliczyć proporcjonalną kwotę limitu, do którego można być zwolnionym z VAT. Jeśli przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT, konieczne jest prowadzenie ewidencji przychodów, tak aby zauważyć moment przekroczenia 200 000 zł przychodu i niezwłocznie zarejestrować się jako podatnik VAT. Zwolnienie z VAT traci moc od transakcji, która przekracza ten limit kwotowy. I od tej transakcji należy już odprowadzić VAT należny. Do tych 200 000 zł nie wliczamy podatku, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, usług i produktów zwolnionych z VAT przedmiotowo (z kilkoma wyjątkami, np. usługi ubezpieczeniowe). Podstawa prawna: Ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (.j. z 2020 r. poz. 106); Ustawa z dnia 26 stycznia 2018 r. Prawo przedsiębiorców ( z 2019 r. poz. 1292); Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej i punkcie informacji dla przedsiębiorcy ( z 2019 r. poz. 1291). Przepisy dotyczące nowego JPK_VAT zawierają zawiłe i czasami wykluczające się wzajemnie regulacje dotyczące zasad wprowadzania do rejestru faktur wystawionych do paragonów fiskalnych. Nawet po ich głębokiej analizie trudno jest ustalić, czy wszystkie faktury wystawione do paragonów powinny zostać wprowadzone do rejestru sprzedaży, czy może są jakieś wyjątki. Co wynika z ustawy i z rozporządzenia Zacznijmy od unormowania ustawowego zawartego w art. 109 ust. 3d ustawy o VAT. W myśl tego przepisu faktury, o których mowa w art. 106h ust. 1–3, czyli faktury wystawione do paragonów, ujmuje się w rejestrze sprzedaży w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wystawione. Faktury te nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za okres, w którym zostały ujęte w tej ewidencji. Co istotne art. 106h ust. 1–3 obejmuje unormowaniem wszystkie faktury wystawione do paragonów, tj. zarówno dla podatników, jak i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Z regulacji ustawowej wynika więc nakaz wprowadzania do rejestru sprzedaży wszystkich faktur wystawionych do paragonów. Czytaj także: Nowy JPK oznacza więcej obowiązków i okazji do kar Przyjrzyjmy się teraz przepisom rozporządzenia ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (dalej: rozporządzenie). W myśl § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia ewidencja sprzedaży powinna zawierać dane dotyczące wysokości podstawy opodatkowania i wysokości podatku należnego wynikające z czynności podlegających opodatkowaniu w kraju przy zastosowaniu stawki 5 proc., 8 proc. i 23 proc., w odniesieniu do których istnieje obowiązek wystawienia przez podatnika faktury. Dodatkowo § 10 ust. 2 rozporządzenia nakazuje, oprócz danych kwotowych dla powyższych faktur, wprowadzić do rejestru inne szczegółowe dane np. nr faktury, imię i nazwisko lub nazwę nabywcy. Rozporządzenie nakazuje zatem wprowadzić do rejestru faktury wystawione do paragonów, jeśli ich wystawienie jest dla podatnika obowiązkowe. Dwa przypadki... Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązkowo należy wystawić faktury bez wezwania nabywcy w sytuacji, gdy sprzedaż jest dokonana: - na rzecz innego podatnika, - na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem, - w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Ponadto, zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę w przypadku otrzymania żądania nabywcy w sytuacji, gdy sprzedaż jest dokonana: Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ - na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (bardziej precyzyjnie: na rzecz podmiotu innego niż podatnik lub osoba prawna), - na rzecz podatnika lub osoby prawnej, ale dotyczy to tylko czynności zwolnionych z VAT. Ustawa o VAT przewiduje zatem obowiązek wystawienia faktury z mocy prawa bądź na żądanie nabywcy. ...i trzeci dodatkowy W praktyce mamy jeszcze trzecią sytuację dotyczącą wystawiania faktur. Podatnik może wystawić fakturę na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej z własnej inicjatywy, tj. bez otrzymania żądania od nabywcy. Do takich przypadków dochodzi dosyć często. Przypomnijmy, że cały czas rozpatrujemy kwestię faktur wystawionych do paragonów. Podsumowując ten fragment rozważań: z przepisów ustawy o VAT (art. 109 ust. 3d) wynika, że do ewidencji wprowadzamy wszystkie faktury wystawione do paragonów. Dotyczy to wszystkich trzech powyżej opisanych przypadków faktur wystawianych: - obowiązkowo bez żądania nabywcy, - obowiązkowo na wniosek nabywcy, - dobrowolnie bez żądania nabywcy. Nieprecyzyjne regulacje Tymczasem w rozporządzeniu mamy unormowanie częściowo sprzeczne z art. 109 ust. 3d ustawy o VAT. Paragraf 10 ust. 1 pkt 2 nakazuje wprowadzić do rejestru dane jedynie w dwóch pierwszych przypadkach, w których podatnik jest obowiązany wystawić fakturę. Natomiast nie nakazuje wprowadzać danych z faktur wystawionych dobrowolnie. Rozróżnienie w rozporządzeniu pomiędzy obowiązkiem wprowadzania do rejestru faktur wystawionych na żądanie osób fizycznych wobec braku obowiązku ewidencjonowania faktur wystawionych dobrowolnie jest zupełnie niezrozumiałe. Obecnie zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Finansów podatnik nie ma obowiązku wprowadzać do rejestru sprzedaży faktur wystawionych do paragonów fiskalnych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej niezależnie od tego, czy zostały wystawione na żądanie nabywcy, czy dobrowolnie. Kwestia wprowadzania do rejestru sprzedaży faktur wystawionych do paragonów dla osób fizycznych nieprowadzącej działalności gospodarczej jest bardzo istotna. Zgodnie z ustawą o VAT taki obowiązek istnieje. Rozporządzenie wyłącza z niego jednak faktury wystawione dobrowolnie (bez żądania nabywcy). Mamy zatem chaos legislacyjny. Generalnie wydaje się, że wprowadzanie do ewidencji danych z faktur wystawionych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w sytuacji, gdy zostały już ujęte w ramach sprzedaży z kasy fiskalnej jest nadmiernym obciążeniem podatników. Tym bardziej, że coraz powszechniejsze są kasy online, które przekazują dane bezpośrednio administracji skarbowej. Ministerstwo Finansów nie wypowiedziało się w tej kwestii. Na stronach poświęconych nowemu JPK brak jest stosownego wyjaśnienia. Stanowisko ministerstwa jest tutaj konieczne wobec nieprecyzyjnych i częściowo sprzecznych ze sobą przepisów ustawy o VAT i rozporządzenia. Do 450 zł Drugim nieprecyzyjnym zagadnieniem są paragony do 450 zł uznane za faktury uproszczone. Paragony te są fakturami, zatem powinny zostać wprowadzone do rejestru sprzedaży (obowiązek ten jest odsunięty do 1 stycznia 2021 r.) tak jak „standardowe" faktury. Problem w tym, że paragony te są już zawarte w raporcie z kasy fiskalnej i w myśl § 10 ust. 1 pkt 8 w związku z ust. 5 pkt 1 rozporządzenia powinny zostać wprowadzone do rejestru sprzedaży w ramach dokumentu RO. Dojdzie zatem do powielenia obrotów. Wydawałoby się zatem logiczne, że w sytuacji wprowadzania do rejestru sprzedaży paragonów jako faktur, trzeba je oznaczyć w rejestrze jako FP. Oznaczenie faktur symbolem FP powoduje, że nie biorą one udziału w rozliczeniu podatku za dany okres rozliczeniowy. Jednak takie rozwiązanie nie wynika wprost z rozporządzenia. Oznaczenie FP mamy bowiem stosować do faktur wystawionych do paragonów, a nie do paragonów będących fakturami (oznaczenie FP dotyczy faktur wymienionych w art. 106h ust. 1–3 ustawy o VAT, natomiast o paragonach uznanych za fakturę stanowi art. 106h ust. 4 tej ustawy). Z drugiej strony nieoznaczenie tych paragonów jako FP spowoduje zdublowanie obrotów. Alternatywnym rozwiązaniem byłoby pomniejszenie raportów z kasy fiskalnej o kwoty wynikające z paragonów uznanych za faktury. Takie rozwiązanie również nie wynika z przepisów. Paragraf 10 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia wyraźnie stanowi, że do rejestru wprowadzamy cały obrót z kas fiskalnych. W przepisach nie ma mowy o pomniejszaniu go o obroty z jakichkolwiek faktur. Potrzebna jest interwencja MF Również ten problem wymaga interwencji ze strony Ministerstwa Finansów. W tym przypadku mamy jednak więcej czasu, gdyż na podstawie § 11a rozporządzenia od 1 października 2020 roku do końca 2020 roku podatnicy nie będą mieli obowiązku ujmowania w rejestrze sprzedaży paragonów fiskalnych uznanych za faktury, jeśli są ujęte w rejestrze sprzedaży w ramach dokumentu RO. Reasumując, czas rozliczenia VAT w ramach nowego JPK zbliża się nieubłaganie., Niestety podatnicy nadal nie wiedzą jak prowadzić nową ewidencję. Przepisy są w tym względnie sprzeczne. Po raz kolejny stosowanie prawa będzie opierało się o wyjaśnienia Ministerstwa Finansów. Grzegorz Tomala jest doradcą podatkowym. Podstawa prawna: art. 106b ust. 1 i 3, art. 106h i art. 109 ust. 3d ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) § 10 ust. 1 pkt 2 i 8, ust. 2 oraz ust. 5 pkt 1 rozporządzenia ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług ( z 2019 r. poz. 1988 ze zm.) Ewidencjonowanie sprzedaży to jeden z obowiązków należących zarówno do podatników czynnych VAT, jak i podmiotów zwolnionych z VAT. Co ważne, zarówno czynni podatnicy VAT, jak i podmioty zwolnione od podatku od towarów i usług są zobligowani do prowadzenia stosownych ewidencji. Jak ewidencjonować sprzedaż? Jakie dane powinna zawierać ewidencja? Czy sposób ewidencji jest zależny od innych obowiązków nałożonych przez ustawę? Odpowiedzi na te pytania udzielamy poniżej. Ewidencjonowanie sprzedaży przez czynnego podatnika VAT - rejestry sprzedaży VAT Czynny podatnik VAT jest zobligowany do prowadzenia dwóch rejestrów - sprzedaży oraz zakupu - dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług. Dane z tych rejestrów stanowią podstawę do wykazania odpowiednich kwot w deklaracjach rozliczeniowych VAT. Rejestry VAT powinny zawierać zakres danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT: kwoty określone w art. 90 ustawy o VAT (sprzedaż mieszana), dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Rejestry VAT mogą być rozbudowane o dodatkowe informacje, jednak wymogiem jest to, aby zawierały co najmniej informacje przedstawione powyżej. Podstawę zapisu w rejestrze sprzedaży VAT stanowią faktury sprzedaży, ewidencje sprzedaży bezrachunkowej, raporty z kasy fiskalnej, o których więcej w kolejnych punktach. Faktury VAT w rejestrze sprzedaży VAT Jeżeli czynny podatnik VAT dokonuje sprzedaży opodatkowanej, jest zobligowany do wykazania podatku VAT należnego bez względu na to, kto jest nabywcą (wyjątkiem jest sprzedaż zwolniona przedmiotowo z VAT - w jej przypadku wystarczy podanie podstawy, czyli wartości netto). Każdą sprzedaż, dokonywaną na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, podatnik powinien udokumentować fakturą. Ważne! Faktura każdorazowo stanowi podstawę do wykazania podatku VAT należnego w rejestrze. Co do zasady bowiem w przypadku faktur wystawionych do paragonu podatnik wykazuje podatek na podstawie raportu z kasy fiskalnej. Aby nie doszło do zdublowania VAT-u należnego, faktur do paragonu się wówczas nie księguje. Przykład 1. Przedsiębiorca, będący czynnym podatnikiem VAT, 15 listopada 2015 r. wykonał usługę na rzecz firmy XYZ i zafakturował ją, wystawiając fakturę o numerze 20/2015. Zapłatę otrzymał 1 grudnia: wartość netto: 500 zł, VAT 23%: 115 zł, wartość brutto: 615 zł. Jak wykazać fakturę w rejestrze sprzedaży VAT? Lp. Data Numer dokumentu Kontrahent Opis Stawka Wartość netto [PLN] Kwota VAT [PLN] 1. 15-11-2015 20/2015 Firma XYZ sprzedaż usługi 23% 500 115 Ważne! W rejestrze sprzedaży VAT czynny podatnik VAT poza samą sprzedażą wykazuje także transakcje zagraniczne, np. import usług oraz WNT, w których jako nabywca zobowiązany jest do naliczenia podatku. Raport z kasy fiskalnej w rejestrze sprzedaży VAT Dokonując sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, przedsiębiorca powinien pamiętać o obowiązku ujmowania jej na kasie fiskalnej. Przy czym należy pamiętać, że ustawodawca w zakresie tym przewidział szereg zwolnień (np. ze względu na limit, sprzedaż wysyłkowa itd.), o których więcej w artykule: Kasa fiskalna. Podmioty, które ze zwolnienia z kasy nie mogą skorzystać, są zobligowane do drukowania raportów dobowych oraz miesięcznych. To właśnie one stanowią podstawę zapisów w rejestrze sprzedaży VAT. Podatnik sam decyduje o tym, czy podstawę do zapisów będą stanowiły raporty dobowe (powinien je ujmować na koniec dnia) lub raporty miesięczne (powinien je ujmować na koniec miesiąca). Przykład 2. Przedsiębiorca, posiadający kasę fiskalną, na koniec dnia 25 października 2015 r. wydrukował raport dobowy: sprzedaż opodatkowana stawką 23%: wartość netto: 100 zł VAT: 23 zł wartość brutto: 123 zł sprzedaż opodatkowana stawką 8%: wartość netto: 69 zł VAT: 5,52 zł wartość brutto: 74,52 zł Ewidencji sprzedaży ujętej na kasie dokonuje na koniec każdego dnia. Jak wykazać raport dobowy z kasy fiskalnej w rejestrze sprzedaży VAT? Lp. Data Numer dokumentu Kontrahent Opis Stawka Wartość netto [PLN] Kwota VAT [PLN] 1. 25-10-2015 ŁRO 25/10/2015 - sprzedaż towarów 23% 100 23,00 2. 25-10-2015 ŁRO 25/10/2015 - sprzedaż towarów 8% 69 5,52 Ewidencja sprzedaży bezrachunkowej w rejestrze sprzedaży VAT Podmioty, które korzystają ze zwolnienia z kasy fiskalnej sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności oraz rolników ryczałtowych powinny ujmować w ewidencji sprzedaży bezrachunkowej. Na jej podstawie na koniec każdego dnia dokonuje się wykazania podatku należnego. Co ważne, ewidencja sprzedaży bezrachunkowej powinna mieć postać zbroszurowaną i zawierać: numer kolejny wpisu, datę uzyskania przychodu nieudokumentowanego fakturami/rachunkami, kwotę przychodu. Ponadto w przypadku czynnych podatników VAT ewidencja sprzedaży bezrachunkowej powinna dodatkowo wyróżniać poszczególne stawki podatku od towarów i usług, tak by możliwe było na jej podstawie właściwe wyliczenie podatku VAT. Skutki nieprowadzenia rejestrów VAT przez czynnych podatników VAT Konsekwencje nieprowadzenia rejestrów VAT zostały jasno określone w art. 60 Kodeksu karnego skarbowego: § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi księgi, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. § 2. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje księgi w miejscu wykonywania działalności lub w miejscu wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, przedstawicielstwo lub oddział, a jeżeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi - w miejscu określonym w umowie z biurem rachunkowym lub w miejscu wskazanym przez kierownika jednostki, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. § 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten podatnik lub płatnik, który nie zawiadamia w terminie właściwego organu o prowadzeniu księgi przez doradcę podatkowego, lub inny podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg w jego imieniu i na jego rzecz. § 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Co ważne, zgodnie z art. 53 § 21 kodeksu księgami są: księgi rachunkowe, podatkowa księga przychodów i rozchodów, ewidencja, rejestr (w tym rejestry VAT), inne podobne urządzenia ewidencyjne, do których prowadzenia zobowiązuje ustawa, a w szczególności zapisy kasy rejestrującej. Ewidencjonowanie sprzedaży przez podmioty zwolnione z VAT - ewidencja sprzedaży Podmioty zwolnione z VAT są zobowiązane do prowadzenia stosownej ewidencji sprzedaży. O obowiązku tym mówi art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z jego treścią powinna być to ewidencja za dany dzień (nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym). Przychody w tej ewidencji powinny być ujmowane na podstawie dowodów wewnętrznych, sporządzonych po każdym dniu sprzedaży lub ewidencji sprzedaży bezrachunkowej lub raportów z kasy fiskalnej. Co ważne, podmiot zwolniony z VAT nie ma obowiązku prowadzenia rejestrów VAT ani ewidencji sprzedaży w takim wymiarze, jak to robią czynni podatnicy. Jest zobligowany natomiast do prowadzenia ewidencji sprzedaży dla celów podatku dochodowego (np. w formie KPiR - zasady ogólne, podatek liniowy lub ewidencji przychodów - ryczałt). Skutki nieprowadzenia ewidencji sprzedaży przez podmioty zwolnione z VAT Art. 109 ust. 2 ustawy o VAT jasno określa konsekwencje nieprowadzenia ewidencji sprzedaży przez podmioty zwolnione z VAT. Zgodnie z jego treścią w przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji sprzedaży, albo gdy prowadzi ją w sposób nierzetelny, a na podstawie dokumentacji nie jest możliwe ustalenie wartości sprzedaży, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi, w drodze oszacowania, wartość sprzedaży opodatkowanej i ustali od niej kwotę podatku należnego. Jeżeli nie można określić przedmiotu opodatkowania, kwotę podatku ustala się przy zastosowaniu stawki 23%. Czy faktury dokumentujące zakup towarów i usług, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, powinny być uwzględniane w ewidencji prowadzonej dla podatku od towarów i usług oraz w pliku JPK_VAT? – pyta czytelnik. Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników: - wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 tej ustawy, - u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT, – są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Ważna treść, nie forma Przytoczona regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, są odzwierciedleniem danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Każdy z podatników sam wybiera sposób prowadzenia ewidencji, aby na podstawie zgromadzonych danych terminowo i prawidłowo sporządzać deklarację podatkową. Dane te zostały w przepisie wymienione i dotyczą: - kwot określonych w art. 90 ustawy o VAT (częściowe odliczenie podatku), - danych niezbędnych do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ - wysokości podatku należnego, - kwot podatku naliczonego obniżających kwotę podatku należnego oraz - kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu. Dane do ujawnienia Generalnie dane, które powinna zawierać ewidencja, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, można podzielić na dane dotyczące podatku należnego (sprzedaży) oraz dane dotyczące podatku naliczonego (zakupów). Ustawodawca narzuca wymóg odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. odrębnego określenia kwot podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w deklaracji podatkowej. Zatem podatnik zobowiązany jest wpisać do prowadzonej ewidencji tylko kwoty podatku naliczonego podlegające odliczeniu. Oznacza to, że gdy podatnik posiada faktury dokumentujące nabycie towarów i usług, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to nie ma obowiązku ewidencjonowania tego zakupu w ewidencji zakupów sporządzanej na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT (por. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 kwietnia 2018 r., Te same dane Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 ordynacji podatkowej, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy. Ten złożony przepis, art. 82 § 1b ordynacji podatkowej, mówi oczywiście o obowiązku przesyłania plików JPK_VAT, który od 1 stycznia 2018 r. objął już także najmniejszych przedsiębiorców. Struktura logiczna postaci elektronicznej ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych, z uwzględnieniem możliwości wytworzenia jej z programów informatycznych używanych powszechnie przez przedsiębiorców oraz automatycznej analizy danych, jest dostępna w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych (art. 193a § 2 ordynacji podatkowej). Jak już wspomniano, gdy podatnik posiada faktury dokumentujące nabycie towarów i usług, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to nie ma obowiązku ewidencjonowania tego zakupu w ewidencji zakupów sporządzanej na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Zatem jeżeli podatnik nie zdecyduje się na ujęcie tych faktur w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, to nie podlegają one także ujęciu w składanym Szefowi Kas pliku JPK_VAT. W pliku JPK_VAT przekazujemy informacje o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Skoro podatnik nie ujął tych faktur w tej ewidencji (bo nie miał takiego obowiązku), to nie musi ich ujmować w tym pliku. ? Autor jest doradcą podatkowym Podstawa prawna: ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. DzU z 217 r., poz. 1221 ze zm.), ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 800)

art 109 ust 1 ustawy o vat