Alergia pokarmowa to uprzykrzająca życie zwierzęcia dolegliwość, którą wywołuje jeden bądź kilka składników pokarmowych. Ma związek z układem odpornościowym, który wykazuje gwałtowne reakcje na określone substancje. Najczęstszymi alergenami pokarmowymi są zwierzęce i roślinne białka. 2. Alergia środowiskowa – atopia kotów. 2.1 Skórny zespół atopowy kotów – zespół fass. 2.2 Diagnostyka różnicowa. 2.3 Alergiczne pchle zapalenie skóry – apzs. 3. Każdy przypadek jest inny. Świąd skóry, wylizywanie się, nadmierna aktywność pielęgnacyjna, a przede wszystkim łysienie to najczęstsze objawy u kota alergika. Wszystko pochodzi z pewnych źródeł i jest zdrowe. Dodatkowo Twój pies będzie cieszył się smakowitością posiłków i czerpał korzyści z większej zawartości wody niż w przypadku np. gotowych karm suchych. Dieta dla psa z alergią skórną, czyli jedzenie idealne dla psich alergików krok po kroku. Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest wieloaspektową, przewlekłą nawracającą chorobą zapalną skóry, która często wiąże się z innymi objawami atopowymi, takimi jak alergia pokarmowa, alergiczny nieżyt nosa i astma oskrzelowa. Pierwsze objawy, często pojawiają się w dzieciństwie i mogą mieć postać od łagodnej do ciężkiej. Alergia pokarmowa u kota Jeśli mamy do czynienia z alergią pokarmową, zazwyczaj nie będzie łatwo wyróżnić czynnika alergizującego. Wraz z weterynarzem należy wówczas opracować na początek dietę eliminującą i w trakcie selekcji spróbować znaleźć składnik pokarmu, który szkodzi kotu. Zaburzenia behawioralne, takie jak zespół PICA u kotów, często wymagają wiele cierpliwości. Celem leczenia jest unikanie przyczyn, a poznanie ich daje Ci możliwość pozbyć się ich ze swoich czterech ścian. W większości przypadków można jednak tylko spekulować, jaka jest dokładna przyczyna zaburzeń behawioralnych u kota. . Przyczyny chorób układu pokarmowego Choroby układu pokarmowego u kota mogą wynikać z zatrucia pokarmowego spowodowanego np. zepsutym pokarmem czy też spożyciem produktu drażniącego lub toksycznego. Powodem może być także alergia, nietolerancja pokarmowa lub refluks żołądkowo-przełykowy. Pojawiają się także problemy, których przyczyny są trudne do zdiagnozowania. Jak rozpoznać typowe objawy choroby układu pokarmowego u kota? Jeśli zauważysz następujące objawy u Twojego futrzaka, nie lekceważ problemu, bo od szybkiej terapii często zależy życie objawy chorób przewodu pokarmowego u kotów to: Objawy Przyczyny Zalecenia Ostre i przewlekłe biegunki Przyczyny biegunki mogą być różne: poważne schorzenia, ale także nieodpowiednia dieta. Źródło biegunki najlepiej oceni lekarz weterynarii, który poza leczeniem farmakologicznym, zaleci odpowiedni sposób żywienia. Przewlekłe zaparcia Do przyczyn zaparć zalicza się: stres, niechęć do kuwety, stany zapalne - zapalenie jelita grubego, uszkodzenie okolicy odbytu i krocza, przyczyny mechaniczne, jak kule włosowe, choroby zwyrodnieniowe (np. dotyczące nerwów), odwodnienie, nowotwory, urazy (np. złamania miednicy). W przypadku przewlekłych zaparć zalecane jest podawanie pokarmu o najwyższej strawności oraz właściwej kompozycji włókna pokarmowego. Takie rozwiązania pozwalają zapobiec tworzeniu się kul włosowych w żołądku i jelitach (karmy tzw. odkłaczające o wysokim poziomie włókna). Jak wygląda diagnostyka chorób układu pokarmowego kotów? Badania rozpoczynają się od oceny stanu jamy ustnej, uzębienia i dziąseł oraz sprawdzenia poprzez delikatne omacywanie, zawartości jamy brzusznej na obecność na przykład ciał obcych. Dodatkowo mogą zostać wykonane także badania laboratoryjne krwi i kału oraz badania RTG i USG jamy brzusznej. Do nowocześniejszych technik obrazowania zalicza się endoskopię, która ułatwia szybką ocenę wybranych odcinków przewodu pokarmowego. Za pomocą specjalnego oprzyrządowania pobierane są fragmenty błony śluzowej w obrębie przewodu pokarmowego, a także, jeśli jest taka potrzeba, usuwane są ciała obce z żołądka i jelit. Najczęstsze choroby układu pokarmowego u kotów Choroby przewodu pokarmowego to różnego rodzaju zaburzenia, które prowadzą do problemów z trawieniem, wchłanianiem czy też transportem pokarmu przez żołądek i jelita. Dlatego prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego jest niezbędne do właściwego rozwoju Twojego kota oraz podtrzymania jego funkcji życiowej. A oto kilka najczęstszych chorób żołądka i przewodu pokarmowego u kotów: Choroba układu pokarmowego Cechy charakterystyczne oraz objawy Ostre zapalenie żołądka i jelit Ogólny stan zapalny przewodu pokarmowego, zazwyczaj spowodowany spożyciem zepsutego jedzenia lub trującej substancji. Charakterystyczne objawy to wymioty i biegunka. Zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki Prowadzi do upośledzenia trawienia i powstawania sporych ilości luźnego kału, towarzyszy temu wzmożony apetyt przy jednoczesnej utracie wagi. Zespół złego wchłaniania Zazwyczaj pojawia się przy stanie zapalnym jelita cienkiego, wtedy, gdy ograniczone jest wchłanianie składników odżywczych. Objawy w tym przypadku to przewlekłe lub nawracające biegunki, spadek masy ciała oraz bak apetytu. Zapalenie jelita grubego Powoduje biegunkę, a także bolesność oraz wzrost częstotliwości oddawania kału z obecnością krwi i śluzu. Najczęstsze choroby żołądka u kotów i ich przyczyny Nieżyt żołądka u kotów, do których zaliczamy zarówno ostre, jak i przewlekłe zapalenie żołądka, może być bardzo niebezpieczny dla ich zdrowia. Poniżej opisane są charakterystyczne choroby żołądka u kotów. Ostry nieżyt błony śluzowej żołądka Ostry nieżyt błony śluzowej żołądka jest procesem zapalnym, obejmującym powierzchowne i głębokie warstwy ściany narządu. Objawia się zaburzeniami wydzielniczymi i ruchowymi. Zapalenie wtórne żołądka Zapalenie wtórne żołądka rozwija się w trakcie przebiegu chorób nerek, wątroby i serca. Wskutek negatywnego oddziaływania czynników patogennych dochodzi do przekrwienia błony śluzowej. Ilość wydzielanego soku żołądkowego drastycznie się zmniejsza, a nawet całkowicie zanika. Zmniejszone lub zahamowane ruchy żołądka przyczyniają się do wzmożonego rozkładu bakterii, a także do produkcji toksycznych substancji, dodatkowo drażniących ścianę narządu. Objawy wtórnego zapalenia żołądka Pierwsze objawy choroby są mało specyficzne – kot jest osowiały i nie ma apetytu. Jednak dość szybko pojawiają się wymioty. Na początku choroby pragnienie jest zachowane, a nawet wzmożone, jednakże po wypiciu wody nasileniu ulegają odruchy wymiotne. W dalszym etapie pragnienie zanika, przez co wzrasta ryzyko odwodnienia organizmu. Jeżeli zapalenie żołądka występuje bez powikłań, to gorączka występuje rzadko, częściej natomiast pojawiają się stany podgorączkowe. Diagnoza stawiana jest na podstawie wywiadu oraz symptomów klinicznych. Leczenie wtórnego zapalenia żołądka Rozpoczęcie leczenia zaczyna się od jedno-, dwudniowej ścisłej głodówki z wyłączeniem nawet wody do picia. Płyny w tym czasie powinny być uzupełniane za pomocą podskórnych wlewów NaCl lub 5% glukozy oraz 10% NaCl podawanego kolejnych etapach należy podawać wodę do picia z dodatkiem pepsyny oraz kwasu solnego. W przypadku, gdy nie udaje się zahamować wymiotów, należy użyć środków przeciwwymiotnych. Powrót do normalnego żywienia wskazany jest po 3-4 dniach, przy czym jedzenie powinno być podawane w niewielkich ilościach, systematycznie zwiększając pojedyncze porcje. Nasza karma zadba o zdrowie układu pokarmowego Twojego kota Przewlekły nieżyt błony śluzowej żołądka Przewlekłe zapalenie żołądka ma te same przyczyny, co w przypadku stanu ostrego. Głównym symptomem klinicznym są wymioty, które nie mają ostrego przebiegu i pojawiają się przede wszystkim na czczo w godzinach rannych. Gdy stan jest bardziej poważny i nasilony, wymioty mogą pojawić się także po jedzeniu. Możesz zauważyć też zmiany apetytu. Koty tracą masę ciała, mają blade błony śluzowe. Przewlekły nieżyt błony śluzowej żołądka może trwać od kilku miesięcy do nawet kilku lat i przyczynia się do systematycznego wyniszczenia organizmu. Leczenie przewlekłego nieżytu błony śluzowej żołądka Terapia tej dolegliwości opiera się na skojarzonym stosowaniu leków oraz zastosowaniu właściwej diety. Leczenie farmakologiczne ogranicza się głównie do sytuacji zaostrzeń lub początków choroby. Zapalenie żołądka i jelit Zapalenie żołądka i jelit jest schorzeniem obejmującym równocześnie dwa obszary przewodu pokarmowego. Głównym czynnikiem etiologicznym w przypadku zapalenia żołądka i jelit są infekcje wirusowe i bakteryjne. Możliwe jest, że czynnikiem mającym wpływ na rozwój zapalenia żołądka i jelit jest niedobór witamin. Działanie czynników patogennych wywołuje uszkodzenie błony śluzowej lub zmianę jej funkcji. Mogą także zostać uszkodzone i odsłonięte naczynia krwionośne. W miejscach wybroczyn powstają owrzodzenia. Na skutek zwolnienia perystaltyki jelit, zalegająca w nich treść jest idealną pożywką dla namnażających się bakterii patogennych. Objawy zapalenia żołądka i jelit Symptomy kliniczne objawiają się silnymi wymiotami, do których w krótkim czasie dołącza biegunka, nierzadko o charakterze krwotocznym. W początkowej fazie temperatura ciała wzrasta do 39,5 – 41 °C. Następnie temperatura spada - często poniżej normy. Jelita są napięte, bolesne, zagazowane i wypełnione płynną treścią. Możesz również zaobserwować silną reakcję obronną mięśni, podczas omacywania jamy brzusznej. Szybko pojawia się odwodnienie, spowodowane silnymi wymiotami oraz biegunką. Błony śluzowe bledną, są suche, skóra nie jest tak elastyczna, natomiast gałki oczne ulegają zapadnięciu. Trwające wymioty i biegunka, wywołują zaburzenia wodno-elektrolitowe, co skutkuje hiponatremią oraz optymalną hipokaliemią. Kot staje się coraz bardziej osowiały, apatyczny, wykazuje małą aktywność fizyczną, najczęściej wstaje tylko po to, by wymiotować. Mocz jest oddawany coraz rzadziej. Jeżeli stan odwodnienia nie jest na bieżąco wyrównywany, może dojść do niewydolności nerek i mocznicy przednerkowej, a w ostatnim etapie choroby do wstrząsu oligowolemicznego. Leczenie zapalenia żołądka i jelit Efekty leczenia zależne są od czasu jego rozpoczęcia, bo bardzo szybko dochodzi do nieodwracalnych zmian zwyrodnieniowych wątroby, serca oraz nerek. Bez względu na przyczynę choroby terapia opiera się głównie na uzupełnieniu strat wodno-elektrolitowych oraz wyrównaniu kwasicy metabolicznej. Przy zapaleniu żołądka i jelit stosowane są leki przeciwbakteryjne i przeciwbiegunkowe oraz zwalczające wymioty. Gdy miejsce mają znaczne krwawienia z przewodu pokarmowego, niezbędne jest używanie leków przeciwkrwotocznych, a nawet przetaczanie krwi. Skręt żołądka W następstwie skrętu żołądka dochodzi do zamknięcia wpustu i ujścia żołądka oraz zastoju żylnego. Konsekwencją takich zmian jest wystąpienie bolesnych skurczów żołądka i bolesności uciskowej jamy brzusznej. Zamknięcie otworów żołądka powoduje tworzenie się gazów gnilnych i fermentacyjnych, wywołujących znaczne rozszerzenie żołądka. Występują duszności, spowodowane ograniczeniem ruchów przepony i zaburzeń w krążeniu krwi. Objawy skrętu żołądka Gwałtowny ból brzucha, występujący wraz z silnym niepokojem stanowi dominujący symptom. Prędko narasta powiększenie objętości powłok brzusznych. Gdy zmieni się nagle pozycję zwierzęcia, usłyszeć można trakcie trwania choroby zauważyć można ślinotok, próby wymiotów. Tętno znacznie wzrasta, jest słabo wyczuwalne, małe lub nitkowate. W przypadku skrętu żołądka leczenie skojarzone powinno uwzględniać natychmiastowy zabieg operacyjny oraz zwalczanie objawów wstrząsu. Ciało obce w kocim żołądku Symptomy kliniczne występowania ciała obcego w żołądku są zbliżone do tych, które mają miejsce przy ostrym lub przewlekłym zapaleniu żołądka. W przypadku, gdy ciało obce jest niewielkich rozmiarów lub obłych kształtów, może pozostać w okolicy dna żołądka i powodować okresowe wymioty, brak apetytu, powolną utratę masy ciała oraz odwodnienie organizmu. Jeżeli ciało obce jest sporych rozmiarów lub ma ostre zakończenia, wtedy objawy kliniczne najczęściej są poważne – występują silne wymioty, symptomy bólowe, pojawiające się w okolicy podżebrowej z lewej strony. Jak stwierdzić ciało obce u kota? Charakterystyczną cechą w badaniach klinicznych dla tego przypadku jest stwierdzenie przy omacywaniu przez powłoki brzuszne tzw. oznak niedrożności przewodu pokarmowego, mających miejsce nawet wtedy, gdy ciało obce znajduje się w żołądku. Symptomy te cechują się występowaniem płynnej treści w jelitach i ich zagazowania. Wyczuć można także powrózkowato napięte jelita, czasami powiększone węzły krezkowe. W dużej ilości przypadków rozpoznanie nie jest trudne, ponieważ informację o połknięciu ciała obcego podaje opiekun w trakcie wywiadu z lekarzem weterynarii. Powikłania spowodowane obecnością ciała obcego Do powikłań spowodowanych znajdującym się w żołądku ciałem obcym wlicza się zapalenie otrzewnej wskutek perforacji ściany narządu. W takiej sytuacji stan kliniczny kota jest bardzo poważny i może kamuflować główną przyczynę choroby. Kolejnym powikłaniem może być pełna niedrożność przewodu pokarmowego, w przypadku, gdy ciało obce przesunie się do dalszych jego odcinków. Na czym polega leczenie? W przypadku ustalenia obecności ciała obcego w żołądku postępowanie zależne jest w dużej mierze od czasu, jaki minął między połknięciem przedmiotu a diagnozą. We wstępnej fazie można próbować leczenia zachowawczego poprzez wywołanie wymiotów. W przypadku, gdy długo trwające wymioty nie dają pożądanych efektów, jedynym właściwym postępowaniem jest zabieg operacyjny. Jaka karma dla kota z wrażliwym przewodem pokarmowym? W przypadku kotów z problemami przewodu pokarmowego zazwyczaj poleca się objawową lub swoistą terapię żywieniową. Objawowa terapia żywieniowa charakteryzuje się zastosowaniem łagodnych, lekkostrawnych karm. Tymczasem terapia swoista powinna być prowadzona na podstawie diety eliminacyjnej lub hipoalergicznej, z wysoko ograniczoną zawartością tłuszczu, bogatej we włókno. Małe, często porcje karmy Delikatną, łatwo strawną karmę poleca się kotom, które cierpią na ostre zapalenie żołądka lub jelit. Pokarm możesz przygotowywać samemu, ale lepszym i wygodniejszym wyjściem jest podawanie gotowej karmy. Karma dla kotów z wrażliwym przewodem pokarmowym powinna zawierać niższą ilość tłuszczu oraz wyselekcjonowane źródła białka, które ułatwiają trawienie. Zwierzę na takiej diecie należy karmić często, w małych porcjach, dopóki biegunka nie ustanie. Gdy negatywne objawy miną, można zacząć powracać do poprzedniego sposobu żywienia. Alergia pokarmowa u kota W przypadku podejrzenia wystąpienia alergii pokarmowej powinna zostać zastosowana właściwa dieta hipoalergiczna i eliminacyjna. Jedzenie dla kota można przygotowywać samemu, ale można także specjalną dietę oprzeć o gotowe produkty, takie jak karma dla kotów z wrażliwym przewodem pokarmowym. Gdy kot cierpi na choroby jelita grubego (rzadziej jest to jelito cienkie) najważniejszym zadaniem jest uzupełnianie błonnika. Jest on słabo trawiony i metabolizowany przez bakterie, co w konsekwencji przekłada się na objętość kału oraz perystaltykę jelit. Podsumowanie Choroby pokarmowe kotów są schorzeniami o przeróżnym podłożu, dlatego najważniejsze jest ustalenie przyczyn dolegliwości, nierzadko niebezpiecznych dla zdrowia i życia Twojego pupila. Symptomy takich chorób są zwykle bardzo ciężkie i niejednokrotnie wymagają szybkiej reakcji z Twojej strony. Pomoc w pierwszych fazach choroby może uchronić zwierzę przed ciężkimi powikłaniami. Leczenie chorób przewodu pokarmowego u kota opiera się najczęściej na podawaniu leków przeciwbakteryjnych, przeciwbiegunkowych oraz tych hamujących wymioty. Ważnym elementem terapii jest także specjalna dieta – eliminacyjna lub hipoalergiczna. Alergia u psa Alergia? Atopia? Tak wiele mówi się o atopii i alergii u zwierząt, ale czy wiesz, co tak naprawdę kryje się pod tymi pojęciami? Czym są te tajemnicze choroby i co je wywołuje? Z tego artykułu dowiesz się po czym rozpoznać alergię i atopowe zapalenie skóry u psa, oraz czym te choroby się różnią. Wyjaśnię Ci też jak się je leczy i jakie domowe sposoby możesz stosować we własnym zakresie. Sprawdź teraz czy Twój pies jest w grupie ryzyka i czy można zapobiec alergii. Co to jest atopia?Co to jest alergia?Alergia u psaAlergiczne pchle zapalenie skóry APZSAlergia pokarmowa u psaAlergia kontaktowa u psaOd czego powstaje alergia?Alergia u psa diagnostykaAlergia u psa objawyAtopowe zapalenie skóry u psaMechanizm powstawania chorobyAtopowe zapalenie skóry: diagnostykaKiedy możemy podejrzewać atopowe zapalenie skóry?Predylekcje rasowe do wystąpienia AZSOcena stopnia nasilenia świąduTesty śródskórneAlergia u psa leczenieIle trwa alergia u psa?Ile kosztuje leczenie alergii/atopii u psa?Domowe sposoby na alergię/atopię u psa Co to jest atopia? Atopia to uwarunkowane genetycznie zaburzenie układu odpornościowego, o czym świadczy występowanie chorób o tym podłożu u zwierząt w tej samej linii/hodowli. Główną rolę przy atopii odgrywa predyspozycja genetyczna, ale na jej pojawienie się i przebieg znaczący wpływ mają czynniki środowiskowe. Co to jest alergia? Alergia to dużo szersze pojęcie. Jest to skomplikowana odpowiedź układu immunologicznego na kontakt z czynnikiem drażniącym, o budowie białkowej, zwanym alergenem. Odpowiedź ta polega na wytwarzaniu specyficznych substancji białkowych (głównie przeciwciał klasy IgE) oraz pobudzaniu limfocytów T. Podczas kolejnego po pierwszym kontakcie z alergenem prowadzi to z kolei do rozwoju reakcji będącej wynikiem stanu zapalnego. Stan zapalny jest efektem uwolnienia w trakcie przebiegu reakcji alergicznej substancji chemicznych odpowiedzialnych za wystąpienie objawów alergii. Należą do nich na przykład: histamina, leukotrieny, cytokiny i inne. Reakcja alergiczna może przebiegać z różnym nasileniem – od kaszlu czy świądu aż po niewydolność oddechową, niewydolność krążenia, a nawet zgon. Stan zapalny obserwujemy w obrębie jednego narządu (np. oko, nos) lub całego układu narządów (np. układ oddechowy w przebiegu astmy oskrzelowej). Alergia może pojawiać się tylko sezonowo, czyli np. w okresie pylenia uczulającej rośliny, lub na przestrzeni całego roku – np. w wyniku ekspozycji na obecne stale w kurzu roztocze. Reakcja alergiczna może też zachodzić bezpośrednio po zetknięciu się z czynnikiem uczulającym, lub z opóźnieniem w stosunku do ekspozycji na alergen, głównie z aktywacją przeciwciał IgE, ale także bez ich udziału w przebiegu reakcji. Alergia u psa W gabinecie weterynaryjnym podstawą do rozpoznania, czy mamy do czynienia z alergią czy z atopią jest dokładnie przeprowadzony wywiad. Warto wykonać też badania dodatkowe, w tym: badanie krwi, testy śródskórne, diety eliminacyjne i prowokacyjne. Wśród swoich pacjentów najczęściej spotykam się z: Alergiczne pchle zapalenie skóry APZS Alergia psa na pchły Alergiczne pchle zapalenie skóry – APZS – jest odpowiedzią organizmu na białko znajdujące się w ślinie pcheł. Do wystąpienia reakcji wystarczy kontakt nawet z 1 pchłą. Alergia u psa na pchły (APZS) ma charakter sezonowy, w naszym klimacie występuje głównie w miesiącach ciepłych. Ślina pcheł zawiera kilkanaście składników uczulających o budowie białkowej i reakcja alergiczna uaktywnia się po ukąszeniu przez pasożyta. Alergia pokarmowa u psa Alergia pokarmowa u psa Alergia pokarmowa – jej charakterystyczny obraz, to występowanie świądu. Problemy żołądkowo-jelitowe występują rzadko i mogą przybierać postać ostrego alergicznego zapalenia żołądka, eozynofilowego zapalenia jelit lub alergicznego zapalenia okrężnicy. Wiadomo, że podobnie jak u ludzi, alergia pokarmowa u psa wynika z nadwrażliwości typu anafilaktycznego na alergeny pokarmowe, ale możliwy jest też udział nadwrażliwości typu trzeciego i nadwrażliwości późnej. Na podstawie obrazu klinicznego nie sposób odróżnić alergię pokarmową od nietolerancji pokarmu wynikającej z obecności w pokarmie histaminy albo wskutek tego, że składniki pokarmu prowadzą do uwolnienia z komórek tucznych histaminy i innych mediatorów nadwrażliwości wczesnej na drodze nieimmunologicznej. Po wytworzeniu u wrażliwego zwierzęcia mediatorów, wrażliwość utrzymuje się długo po eliminacji alergizującego białka/czynnika. To tłumaczy, dlaczego poprawę stanu klinicznego psów z alergią pokarmową czasami uzyskuje się dopiero po kilkunastu tygodniach stosowania diety hipoalergicznej. Podejrzenie o alergię pokarmową u psów wysuwa się zwykle na podstawie bardzo dokładnego wywiadu, braku reakcji na leki sterydowe i dietę eliminacyjną. Alergia kontaktowa u psa Alergia kontaktowa psa Alergia kontaktowa inaczej kontaktowe zapalenie skóry jest wynikiem bezpośredniej styczności skóry z substancjami środowiskowymi. Może ono mieć charakter podrażnienia lub być wynikiem alergii. W wielu przypadkach ustalenie z jakim typem kontaktowego zapalenia skóry mamy do czynienia jest bardzo trudne, a niekiedy wręcz niemożliwe. Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, w odróżnieniu od podrażnieniowego, ma podłoże immunologiczne. Za jego rozwój odpowiedzialna jest nadwrażliwość typu IV (komórkowego, czyli późna). W przeciwieństwie do podrażnieniowego zapalenia skóry reakcja rozwija się w odpowiedzi na substancje niewykazujące właściwości drażniących. Przed wywołaniem objawów klinicznych (faza pełnoobjawowa) wymagana jest trwająca pewien czas faza narażenia na alergen. Okres ten może trwać od 6 miesięcy, do nawet dwóch lat. Jak widzisz, jest wiele rodzajów alergii. W dalszej części artykułu dowiesz się jakie substancje/produkty znane są z większej tendencji do wywoływania odpowiedzi immunologicznej organizmu. Od czego powstaje alergia? Jak wiadomo, reakcja alergiczna jest odpowiedzią na zawarte w alergenie białko. Dlatego potencjalnie każda substancja z komponentą białkową ma prawo wywołać odpowiedź alergiczną. Do najbardziej znanych alergenów, wywołujących alergię kontaktową należą: Leki: neomycyna, gentamycyna, kanamycyna, spektynomycyna, streptomycyna, tobramycyna i bacytracyna, glikokortykosteroidy, chlorheksydyna, nadtlenek benzoilu, klotrimazol, olejek drzewa herbacianego, balsam peruwiański, tiabendazol, tretinoina. Rośliny: chryzantema, dalia (Compositae), primula (Primulaceae), bluszcz, liliowe, sosna i inne iglaki, mlecz, trzykrotka wężykowata, kamelia, zwartnica, cedr. Metale: chrom (cement, obroże skórzane), nikiel (obroże metalowe). Pozostałe: detergenty, herbicydy, guma (przyśpieszacze wulkanizacji), formaldehyd, sztuczne tkaniny, dinitrochlorbenzen. Produkty pokarmowe: właściwie każdy rodzaj mięsa lub białka zarówno pochodzenia zwierzęcego jaki roślinnego. Alergia u psa diagnostyka Podejrzenie alergii u psa Wyobraź sobie, że masz psa, u którego zauważasz częste drapanie się, nawracające zmiany skórne, czy wygryzanie skóry ciała. Jak wówczas postąpić? Czy na takiej podstawie możesz podejrzewać, że Twoje zwierzę jest alergikiem? Gdy do gabinetu wchodzi zwierzę, u którego właściciel podejrzewa występowanie alergii, rozmowę zaczynam od przeprowadzenia bardzo dokładnego wywiadu. Obejmuje on czasem nawet dokładne przeanalizowanie ostatnich 6-ciu miesięcy życia psa z uwzględnieniem: trybu życia, zmian, stosowanej profilaktyki, żywienia, kąpieli, stosowanych suplementów, stosowanych środków przeciwpasożytniczych. Po przeanalizowaniu tego okresu, rozpoczynamy badanie zwierzęcia z pobieraniem materiału ze zmian – zeskrobiny, odciski a czasem biopsje aspiracyjne cienkoigłowe. Alergia u psa objawy Alergia u psa objawy Zmiany typowe dla występowania alergii to: rumień, grudki lub krostki ropne, wtórne uszkodzenia typu przeczosy, nadżerki. Zwykle obserwuje się silny świąd – albo objawiający się drapaniem albo wygryzaniem partii ciała. W związku z uszkodzeniem powierzchownej warstwy skóry wtórnie często obserwujemy też ropne zapalenie skóry, które dodatkowo nasila świąd u zwierzęcia. U zwierząt rzadko jako objaw alergii występuje kichanie. Obserwujemy też niekiedy alergiczne zapalenie spojówek, ale występuje ono rzadko. Na poniższym wideo możesz zobaczyć jak wygląda alergia pokarmowa i wysypka u psa httpv:// Porozmawiajmy chwilę o atopii – jakie są objawy, możliwości diagnostyki i leczenia u psa? Objawy choroby są wynikiem wytwarzania przeciwciał IgE przeciwko alergenom środowiskowym. Najczęstszą przyczyną reakcji u psów są: alergeny roztoczy kurzu domowego, alergeny pleśni, alergeny pyłków roślin. Mechanizm powstawania choroby Powstawanie całej kaskady reakcji atopowego zapalenia skóry jest skomplikowane i nie do końca poznane… Wstępne badania sugerują, że alergen wnikający przez naskórek jest wychwytywany przez przeciwciała IgE związane na błonie komórkowej komórek Langerhansa. Komórki te wnikają do skóry właściwej i pełnią rolę komórek prezentujących antygen limfocytom T, zapoczątkowują odpowiedź immunologiczną. Przeciwciała IgE, łącząc się z receptorami dla fragmentu Fc IgE na powierzchni komórek tucznych i bazofilów, doprowadzają do ich tzw. opłaszczenia. Kolejne wniknięcie alergenu i jego związanie się ze swoistymi przeciwciałami IgE opłaszczającymi komórki tuczne doprowadza do ich uaktywnienia, czego wyrazem jest uwolnienie z ich komórek ziarnistości mediatorów chemicznych zapalenia. Mediatory te przyczyniają się do wywołania zapalenia skóry i świądu. Atopowe zapalenie skóry: diagnostyka Niestety nie posiadamy specyficznych testów laboratoryjnych, które byłyby w stanie jednoznacznie potwierdzić lub też wykluczyć atopowe zapalenie skóry u psów. Atopia nie ma również tak charakterystycznych objawów klinicznych, które pozwoliłyby na jednoznaczne postawienie rozpoznania. Również samo stwierdzenie pozytywnej odpowiedzi na zastosowane leczenie nie daje nam podstaw do postawienia rozpoznania choroby. Wszystko razem sprawia, że rozpoznanie atopowego zapalenia skóry psa nie jest sprawą łatwą. Rozpoznanie opieramy na podstawie wywiadu, zaobserwowania u badanego osobnika objawów klinicznych i wykonaniu badań dodatkowych mających na celu wykluczenie innych chorób skóry o podobnych objawach. Pomocne w diagnozowaniu są określone kliniczne kryteria diagnostyczne, ale stwierdzenie u zwierzęcia kryteriów diagnostycznych należy zawsze interpretować tylko jako podejrzenie atopowego zapalenia skóry a nie jego pewne stwierdzenie. Przed postawieniem diagnozy atopii, należy wykluczyć inne choroby przebiegające ze świądem, takie jak: alergiczne pchle zapalenie skóry, alergię pokarmową i nietolerancję pokarmową, świerzb i inne choroby pasożytnicze, bakteryjne zapalenie mieszków włosowych, malaseziozę, kontaktowe zapalenie skóry. Spotykamy się z sytuacją, że podobne objawy mogą występować w przypadku grzybic skórnych, nużycy i dermatoz psychogennych. Należy pamiętać,że u zwierząt z atopowym zapaleniem skóry może współwystępować alergia pokarmowa lub alergiczne pchle zapalenie skóry. Powszechne są również powikłania w postaci bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych i drożdżycy. Kiedy możemy podejrzewać atopowe zapalenie skóry? Kiedy możemy podejrzewać atopowe zapalenie skóry? W dermatologii weterynaryjnej posiłkujemy się tak zwanymi kryteriami diagnostycznymi. Kryteria według Willemsego Kryteria większe główne: występowanie świądu, umiejscowienie zmian na twarzy i/lub obwodowych odcinkach kończyn, lichenizacja powierzchni zginaczowej stępu lub prostownikowej nadgarstków, przewlekłe lub nawracające zapalenie skóry, występowanie podobnych objawów w przeszłości, predyspozycja rasowa lub rodzinna. Kryteria mniejsze poboczne: pojawienie się objawów przed 3 rokiem życia, rumień na skórze twarzy i zapalenie warg, bakteryjne zapalenie spojówek, powierzchowne ropne gronkowcowe zapalenie skóry, nadmierna potliwość, dodatni wynik próby śródskórnej – wzrost poziomu swoistych dla alergenu przeciwciał IgE lub IgG. Kryteria według Prelaud’a Świąd ustępujący po leczeniu glikokortykosteroidami. Rumień małżowin usznych. Obustronne rumieniowe zapalenie skóry palców i między palcami. Zapalenie warg. Pojawienie się pierwszych objawów między 6 miesiącem a trzecim rokiem życia. Predylekcje rasowe do wystąpienia AZS Jakie rasy są najbardziej narażone? Rasy predysponowane do atopowego zapalenia skóry to: cocker spaniel, beauceron, boston terier, bullterier, bichon frise, cairn terier, shar pei, dalmatyńczyk, buldog angielski, seter angielski, springer spaniel, owczarek niemiecki, golden retriever, seter irlandzki, labrador retriever, lhasa apso, sznaucer miniaturowy, mops, terier szkocki, sealyham terier, terier tybetański, foksterier szorstkowłosy, west highland white terier, yorkshire terier. Rasy psów, u których podejrzewana jest predyspozycja do atopowego zapalenia skóry: amerykański cocker spaniel, jamnik, doberman, krótkowłosy wyżeł niemiecki, pudel. Ocena stopnia nasilenia świądu Atopowe zapalenie skóry u psa – objawy Pomocna w stwierdzeniu, czy mamy do czynienia z atopią/alergią jest ocena stopnia nasilenia świądu. Jest to subiektywna ocena właściciela w skali – świąd oceniany jest w punktach od 1 do 10. Wartość 0 oznacza, że w ciągu 24 godzin zwierzę nie drapało się, nie wygryzało i nie wylizywało skóry. Wartość 10 oznacza, że drapanie, wygryzanie i wylizywanie występuje u psa w sposób ciągły. Właściciel zwierzęcia, obserwując je, zaznacza na skali intensywność świądu. Dla ułatwienia wizualizacji świądu, na skali od długości 200 mm, z podziałką co 5 mm, właściciel oznacza zaobserwowany przez siebie świąd u psa. Innym stosowanym w ocenie stopnia nasilenia świądu sposobem jest indeks opierający się na 10-stopniowej skali nasilenia świądu (od 0 do 10) ocenianego w 6 okolicach ciała: Części twarzowej głowy. Obwodowych odcinkach kończyn. Pachach i pachwinach. Bokach klatki piersiowej. Na grzbiecie (okolica lędźwiowo-krzyżowa). Zewnętrznym kanale słuchowym. Testy śródskórne Dodatkowo, przy diagnostyce alergii pomocne okazują się testy śródskórne. Testy te polegają na śródskórnej iniekcji niewielkich ilości wyciągu alergenów. Jeśli mamy do czynienia z nadwrażliwością na daną substancję, to po 15-30 minutach powoduje to powstanie zaczerwienienia w miejscu śródskórnej aplikacji roztworu. Za pozytywny wynik testu śródskórnego uznajemy, gdy potwierdzimy obecność swoistych przeciwciał, jednak nie zawsze w takim przypadku zwierzę musi być atopikiem. Dlatego każda pozytywna reakcja musi być oceniana w połączeniu z informacjami z wywiadu, np. czas pomiędzy objawami a dającymi pozytywne reakcje alergenami. Negatywny wynik testu śródskórnego niekoniecznie jednak musi wykluczać atopię. Przed wykonaniem testu należy przestrzegać okresów odstawienia leków. Dla sterydów długo działających zaleca się 3-miesięczny okres przed wykonaniem testu, dla doustnego prednizolonu – 6 tygodni, a 1-2 tygodnie – dla preparatów sterydowych o działaniu miejscowym. Alergia u psa leczenie Alergia u psa leczenie Idealnym rodzajem terapii w przypadku chorób o podłożu alergicznym jest… unikanie alergenu. Jednak bardzo często zmiana warunków utrzymania zwierząt jest niemożliwa ze względu na koszt, lub czas, jaki należy na to poświęcić. Jako jedno z rozwiązań, proponuje się leczenie objawowe, polegające przede wszystkim na podawaniu sterydów z ewentualnym dodatkiem środków paliatywnych. Ponieważ leczenie chorób o podłożu autoimmunologicznym, do których alergia/atopia jest zaliczana wymaga dłuższych okresów, zaleca się wybieranie glikokortykoidów krótko działających, takich jak: prednizon, prednizolon, metyloprednizolon. Leki są dobierane indywidualnie przez lekarza weterynarii i po zapoznaniu się z każdym przypadkiem i historią choroby. Dla przypadków z alergicznymi schorzeniami skóry alternatywną metodą skutecznego leczenia może być stosowanie immunoterapii swoistej, zwanej często odczulaniem. Polega ona na stopniowym przyzwyczajaniu organizmu do wzrastających dawek alergenu celem zmniejszenia reakcji alergicznej. Immunoterapia swoista zmienia własne mechanizmy organizmu prowadzące do schorzeń alergicznych. W medycynie człowieka jako zaletę odczulania wymienia się uniknięcie nowego uczulenia. U ludzi zalecany okres stosowania immunoterapii swoistej wynosi od 3 miesięcy do 5 lat. Jednak w medycynie weterynaryjnej, w przypadku gdy pacjent dobrze reaguje na odczulanie, zaleca się dożywotną kontynuację terapii. Z doświadczenia bowiem wynika, że po odstawieniu terapii, najczęściej po 1-2 latach, należy liczyć się z nawrotem choroby. Zarówno dla lekarza weterynarii, jak i dla pacjenta decydującą rolę odgrywa skuteczność leczenia. Pozytywny efekt wykazują również działania pomocnicze, jak np. redukcja alergenu w środowisku zwierzęcia. Dość ważna jest również zależność między wiekiem pacjenta a skutecznością leczenia. U zwierząt poniżej 1 roku życia stwierdza się tylko niewielką skuteczność odczulania. Największe szanse na powodzenie w odczulaniu mają te psy, które są uczulone na niewiele alergenów – do 8 alergenów. W dalszej kolejności skuteczność terapii zależy od czasu prowadzenia terapii, rygorystycznego przestrzegania planu leczenia, jak również indywidualnej opieki nad pacjentem. Ile trwa alergia u psa? Ze względu na to, że alergia jest chorobą nieuleczalną, wykazująca skuteczność immunoterapia swoista powinna być kontynuowana latami, a nawet jak już wspomniałam, przez całe życie psiaka. Ile kosztuje leczenie alergii/atopii u psa? Niestety – koszty nie są małe… Zaczynając od specjalistycznych karm – w przypadku psa ok 20-25 kg – worek karmy to około 230-300 zł na miesiąc. Do tego leki około 100-150 zł miesięcznie. Wizyty w gabinecie specjalistycznym i badania okresowe – co 3-6 miesięcy od 150-400 zł. Preparaty pielęgnacyjne w tym szampony dla psa i suplementy dla psa – od 60-150 zł miesięcznie. Domowe sposoby na alergię/atopię u psa Domowe sposoby Po pierwsze staramy się jak najskuteczniej unikać alergenów – roztoczy kurzu domowego poprzez regularne odkurzanie, pranie legowisk. W przypadku APZS pamiętaj o regularnym stosowaniu preparatów przeciwpasożytniczych. Oczywiście w przypadku unikania alergenów mamy też na uwadze stosowanie odpowiedniej diety bez udziału białka, które podejrzewamy o przyczyniające się do wywoływania objawów alergii. Dieta taka oparta na jednym, kontrolnym, niealergizującym białku powinna być stosowana minimum 6-8 tygodni. W tej chwili coraz więcej gabinetów posiada w swojej ofercie doradztwo dietetyczne i ma możliwość układać dietę tzw. domową, opartą na składnikach, które większość właścicieli ma w swojej lodówce. Jako że zwierzęta zaliczane do grupy alergików mają słabszą barierę ochronną skóry, wskazane jest stosowanie u nich szczególnie nienasyconych kwasów tłuszczowych Omega-3 i Omega-6. Przy skórze podrażnionej, zaczerwienionej – jeśli nie ma ma możliwości wizyty u lekarza weterynarii, wskazane jest stosowanie okładów z krochmalu 15-30 minut lub wyciągu z owsa 10-15 minut i dokładne spłukanie bez suszenia. Podsumowanie Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak rozpoznać pierwsze objawy alergii/atopii u Twojego psa. Chcesz dowiedzieć się więcej na temat tych schorzeń i zalecanej przy nich diety? Dodaj teraz komentarz pod artykułem, odpiszę najszybciej jak to będzie możliwe. Tak jak ludzie, koty też potrafią cierpieć na alergię. To nic przyjemnego, a bagatelizowanie problemu (poza utrudnianiem mruczkowi codziennego funkcjonowania), może doprowadzić także do groźnych powikłań. Jeżeli zaobserwujemy jakiekolwiek niepojące objawy, należy niezwłocznie skontaktować się z weterynarzem. Samodzielne ustalenie diety dla pupila z alergią może okazać się bardzo trudne, dlatego potrzebujemy pomocy specjalisty. Czasem samo ustalenie konkretnej substancji, która jest alergenem, potrafi zająć sporo czasu. Nie ma jednej formy alergii, każdy zwierzak reaguje inaczej i co innego wywołuje u niego nieprzyjemne objawy. Właściciele wszystkich mruczków z alergią muszą uzbroić się w cierpliwość i często przetestować kilka karm, zanim trafią na tę odpowiednią. Nie wolno jednak udawać, że z naszym ulubieńcem nic się nie dzieje. Alergie potrafią być naprawdę paskudne i należy jak najszybciej wyeliminować szkodliwe składniki z codziennej diety czworonoga. Alergia pokarmowa u kota – objawy Alergie dzielimy zasadniczo na dwie główne grupy. Pierwsza to alergia środowiskowa. Alergenami są wówczas grzyby, pyłki roślin, roztocza. Druga to alergia pokarmowa, która jest przedmiotem tego artykułu, ponieważ dieta jest w jej przypadku jedynym sposobem na wyeliminowanie nieprzyjemnych objawów. Czym taka alergia pokarmowa się charakteryzuje? U mruczka mogą wystąpić wymioty, biegunka, ale także liczne zmiany w okolicach pyszczka: świąd, wysypka, strupy, opuchlizna. Zdarza się również, że ten rodzaj alergii objawia się obustronnym zapaleniem uszu, warg, a nawet opuszek palcowych. Do łatwo rozpoznawalnych objawów należą też pokrzywka albo wręcz łysienie zwierzaka. Alergia pokarmowa może mieć przebieg łagodny, średni albo bardzo gwałtowny. Zdarzają się zaburzenia oddychania, pracy serca, ale też ogólne otępienie, senność, brak energii. Fakt, że alergia dotyczy przewodu pokarmowego nie oznacza, że nasz zwierzak nie będzie miał symptomów bardziej ogólnych, których z pożywieniem na początku w ogóle nie powiążemy (choć zdarza się to rzadziej). Dlatego tak ważna jest wizyta u specjalisty. Potrafi być również tak, że mruczek ma dwa rodzaje alergii na raz: zarówno pokarmową, jak i środowiskową. Wówczas potrzebne jest podwójne pokarmowa u kotów - przyczyny Alergia pokarmowa może być wrodzona albo nabyta. Zdarza się, że mruczek przychodzi z nią na świat, ponieważ ją odziedziczył. Alergię mogą jednak także wywołać czynniki zewnętrze (lub nasilić jej objawy). Określane są jako objawy somatyczne i należą do nich stres, zarażenie pasożytami, ciąża, nagła zmiana w życiu kota albo obniżająca się drastycznie odporność. Koty rasowe są zazwyczaj bardziej podatne na alergię pokarmową, ale nie oznacza to, że koty nierasowe są od niej wolne. Alergia może dopaść każdego pupila. Najlepszym, choć nieco czasochłonnym sposobem, jest sporządzenie konkretnej listy substancji, które mogą uczulać mruczka i całkowite wyeliminowanie ich z diety. Karmy dla kotów alergików Nie ma jednej karmy dla kotów z alergią, która załatwiłaby wszystkie problemy. Każdy pupil jest przecież uczulony na odmienne substancje. Znajdziemy jednak na rynku wiele karm dla kocich alergików, które nie mają w swoim składzie większości tych składników, które uczulają najczęściej. Są to zdecydowanie karmy na dobry początek. Wiele zwierzaków doskonale sobie radzi na takowej diecie. Czego nie ma w składzie tego typu produktów? Po pierwsze, nie ma zbóż. To one są odpowiedzialne za większość alergii pokarmowych, a dokładniej białko roślinne w nich zawarte (dotyczy zwłaszcza kukurydzy, soi oraz pszenicy). Zamiast zbóż w składzie znajdziemy ryż, ziemniaki albo nawet siemię lniane. Po drugie – jajka. Po trzecie, konkretny rodzaj mięsa – przede wszystkim kurczak. Drób jest najbardziej uczulającym ze wszystkich mięs (choć zdarza się też alergia na wołowinę). W karmach dla alergików zostaje zastąpiony jagnięciną lub dziczyzną. Po czwarte – ryby. Tu już jest większy problem, bo karm bez ryb, ale także bez wszelkich olejów rybnych, jest o wiele mniej. Unikajmy nade wszystko łososia. Zdarza się, że sama karmy dedykowana mruczkom z alergią nie wystarczy. Wówczas musimy zastosować dietę eliminacyjną, czyli czytać uważnie skład każdej karmy i sięgać po takie, które nie zawierają niebezpiecznych dla pupila składników. Czasami jest to niestety długi proces i po drodze możemy popełnić parę błędów (dopiero się uczymy, czego mruczek nie może jeść). Kiedy znajdziemy wreszcie produkt, który jest bezpieczny dla ulubieńca, powinniśmy przy nim pozostać. Nie wolno nam też z dnia na dzień przestawić kota na inną karmą. Należy ją wprowadzać stopniowo, bo nagła rewolucja żywieniowa może mu jeszcze bardziej zaszkodzić. Ogólna zasada jest również taka, że musimy sięgać po karmy wysokiej jakości, najlepiej Premium i Super Premium. Nic nie uczula bardziej niż konserwanty, sztuczne barwniki i cała masa chemii, którą znajdziemy w produktach niskiej jakości. Zdarza się nawet, że zdrowy mruczek na diecie śmieciowej może stać się alergikiem. Dlatego podawajmy kochanemu zwierzakowi tylko to, co najlepsze i najbardziej wartościowe. Uważajmy również z przysmakami i zawsze uważnie czytajmy skład na opakowaniu. Alergię pokarmową wywołuje wiele rodzajów pokarmu, również składniki obecne w przekąskach.↓ HIPOALERGICZNE KARMY DLA KOTA ↓ Tekst: Magdalena Dolata Zdjęcie: Fot. Africa Studio/AdobeStock Opublikowano: 22:00Aktualizacja: 13:55 Alergia na kota polega na występowaniu reakcji uczuleniowej na alergeny zawarte w sierści kota. Uczulenie na kocią sierść to tak naprawdę alergia na białka, które znajdują się we włosiu zwierzęcia. Alergia na kota – objawyAlergia na kota – co robić w przypadku wystąpienia objawów?Alergia na kota – odczulanie u lekarzaRasy kotów dla alergików Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Koty należą do zwierząt domowych, które najsilniej i najczęściej uczulają. Kocia sierść, podobnie jak substancje wydzielane ze śliną i moczem oraz związki zawarte w ich naskórku, mają bardzo silne właściwości alergenem, odpowiedzialnym za kichanie i katar, jest białko Fel d I, które jest produkowane przez gruczoły ślinowe i łojowe naszych mruczących pupili. Kocie alergeny łatwo unoszą się w powietrzu, a dodatkowo są bardzo lepkie, przez co nietrudno o ich rozprzestrzenienie się po całym domu. Alergia na kota – objawy Alergia na kota najczęściej objawia się problemami z układem oddechowym. Cząsteczki kocich alergenów mają mikroskopijne rozmiary, więc są po prostu wdychane wraz z powietrzem, a następnie drogami oddechowymi docierają aż do oskrzeli. Do najczęściej występujących objawów alergii na kota należą: zaczerwienienie spojówek, łzawienie, kichanie, napady suchego kaszlu, uczucie duszności, wodnisty katar, świąd oskrzeli, świszczący oddech, wysypka, swędzenie i zaczerwienienie skóry. Nie można lekceważyć tych objawów, ponieważ alergia na kota może doprowadzić do przewlekłego zapalenia zatok, a nawet astmy. W skrajnych przypadkach kontakt z kocim alergenem może wywołać duszności lub obrzęk krtani utrudniający oddychanie. Konsekwencją może być nawet wstrząs anafilaktyczny, charakteryzujący się nagłym obniżeniem ciśnienia krwi. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność, Good Aging, Energia, Trawienie, Beauty Wimin Zestaw z lepszym metabolizmem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw suplementów, 30 saszetek 99,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Mama, Beauty Wimin Zestaw z myślą o dziecku, 30 saszetek 139,00 zł Energia Oryal After Party, 18 tabletek 35,97 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Alergia na kota – co robić w przypadku wystąpienia objawów? Jak wiadomo, prawdziwi miłośnicy kotów – nawet ci, którzy cierpią na alergię – nie wyobrażają sobie życia bez miauczenia i mruczenia. Wystarczy jednak zmienić kilka przyzwyczajeń, aby uporać się z problemem alergii nawet bez pomocy farmakologicznej. Jak złagodzić objawy alergii na kota? Jak ograniczyć ekspozycję na kocie alergeny do minimum? W niektórych przypadkach wystarczy zastosować dodatkowe środki higieny. Ratunkiem dla wszystkich kociarzy alergików może być: regularne sprzątanie mieszkania (zwłaszcza skrupulatne wycieranie kurzy i odkurzanie podłóg, sof, kanap i foteli), pozbycie się dywanów i chodników, które są siedliskiem sierści kota, zrezygnowanie ze spania z pupilem (najlepiej trzymać go jak najdalej od pokoju, w którym się śpi), zrezygnowanie z zasłon, firan, narzut itp., gdyż gromadzą one duże ilości kociej sierści (jeżeli jednak nie chcemy się ich pozbyć, musimy pamiętać o częstym praniu), regularne i skrupulatne kąpiele kota, regularne czyszczenie kociej kuwety (najlepiej robić to po nałożeniu maseczki ochronnej na twarz). O ile w przypadku alergenów pokarmowych przy odpowiednio silnej woli możliwe jest ich całkowite wykluczenie z menu, o tyle alergeny wziewne, do których należą białka z sierści zwierzęcia, trudno jest w stu procentach wyeliminować z naszego życia. Unoszą się one w powietrzu i znajdują się na przedmiotach wokół nas – nie tylko w domu, ale i na zewnątrz. Alergia na kota – odczulanie u lekarza W przypadku osób uczulonych na kota, które cierpią na duszności, specjaliści zalecają leczenie alergii poprzez podawanie leków przeciwhistaminowych, rozszerzających oskrzela. Popularnym sposobem walki z alergią na kota jest również odczulanie, czyli tzw. immunoterapia swoista. Na czym polega odczulanie na kota? Bazuje ono na regularnych zastrzykach, za pomocą których podskórnie podawane są coraz większe dawki alergenu. Przez pierwsze miesiące terapii zastrzyki podawane są raz na tydzień, a przez kolejnych kilka miesięcy co 4–5 tygodni. W niektórych przypadkach odczulanie na kota może trwać nawet kilka lat. Im wcześniej zdiagnozuje się problem, tym lepiej, ponieważ odczulanie przynosi najlepsze efekty u dzieci. Sposobu tego nie zaleca się jednak u dzieci poniżej 5 roku życia. Zobacz także Rasy kotów dla alergików Wybierając kota, warto wiedzieć, że samce mają w skórze więcej gruczołów łojowych, a więc są bardziej alergizujące niż samice. Warto pamiętać, że pojęcia takie jak ,,koty hipoalergiczne’’ czy ,,koty dla alergików’’ nie są do końca prawdziwe. Nawet jeśli zwierzę pozbawione jest sierści (tzw. sfinks), to alergeny obecne są w jego naskórku. Wymienione poniżej rasy kotów mniej uczulają, ale warto pamiętać, że nie są to w stu procentach koty hipoalergiczne. Rasy kotów stosunkowo mało alergizujące to: sfinks (całkowicie pozbawiony sierści), kot syberyjski, cornish rex, devon rex, kot bengalski, kot jawajski, kot balijski, kot rosyjski niebieski krótkowłosy kot orientalny krótkowłosy, kot neva masquerade. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Katarzyna Błaszczyk Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Nieswoiste zapalenie jelit (ang. inflammatory bowel disease, IBD) – to grupa przewlekłych chorób zapalnych przewodu pokarmowego, głównie jelita grubego lub cienkiego. IBD charakteryzuje się nawracającymi, przewlekłymi zaburzeniami ze strony przewodu pokarmowego, takimi jak zaburzenia wchłaniania w jelitach czy nieprawidłowa ich motoryka. Przypadłość ta może pojawić się zarówno u psów jak i u kotów. Niestety IBD jest coraz powszechniej występującym problemem zdrowotnym. Jak możemy podzielić nieswoiste zapalenie jelit? Jak je zdiagnozować i prawidłowo leczyć? Na te wszystkie pytania postaram się odpowiedzieć w poniższym artykule. 1. Jaka jest przyczyna IBD? 2. Podział IBD 3. Jakie są objawy IBD? Zapalenie eozynofilowe Zapalenie limfocytarno-plazmocytarne 4. Jak zdiagnozować nieswoiste zapalenie jelit? 5. Zapalenie jelit u kota – leczenie 6. Jak pomóc kotu w domu? Kontrola wagi Podawanie leków Odpowiednia dieta 7. Zapalenie jelit u kota – o tym musisz wiedzieć Jaka jest przyczyna IBD? Dotychczas etiologia nieswoistego zapalenia jelit nie została dokładnie poznana. Uważa się, że rozwój choroby zapalnej jelit u kotów, podobnie jak ma to miejsce u ludzi i psów, jest wynikiem interakcji pomiędzy czynnikami środowiskowymi oraz układem immunologicznym związanym z błoną śluzową układu pokarmowego u wrażliwych osobników. Jest wielce prawdopodobne, że istotną rolę odgrywają również czynniki genetyczne. U chorych kotów opisywano występowanie różnego rodzaju zaburzeń w składzie i liczbie mikroflory jelitowej. Podział IBD Podział nieswoistego zapalenia jelit zależy od typu komórek zapalnych, które dominują w blaszce właściwej błony śluzowej jelit. Możemy wyróżnić tutaj limfocytarno-plazmocytarne zapalenie jelit cienkich (LPE), limfocytarno-plazmocytarne zapalenie jelit cienkich i okrężnicy, limfocytarno-plazmocytarne zapalenie okrężnicy (LPC) oraz eozynofilowe zapalenie żołądka, jelit cienkich i okrężnicy (EGE). Jakie są objawy IBD? Zapalenie eozynofilowe Objawami eozynofilowego zapalenia jelit u kota mogą być okresowe wymioty, biegunka, brak apetytu, chudnięcie. U około 50 % kotów z eozynofilowym zapaleniem żołądka i jelit pojawiają się krwiste lub smoliste stolce. W badaniu klinicznym można wyczuć zgrubiałe pętle jelit. Przyczyną tego rodzaju zapalenia mogą być pasożyty, tło immunologiczne – alergia pokarmowa, nieprawidłowe reakcje na leki. Zapalenie limfocytarno-plazmocytarne Reakcja immunologiczna na bodźce środowiskowe stanowi najprawdopodobniej czynnik rozpoczynający stan zapalny w obrębie żołądka i jelit. Elementem inicjującym mogą być bakterie jelitowe. Objawami limfocytarno-plazmocytarnego zapalenia żołądka i jelit mogą być: okresowe, przewlekłe wymioty, drugim najczęstszym objawem jest przewlekła biegunka z jelit cienkich, następnie brak łaknienia (czasami występujący naprzemiennie z objawami wzmożonego apetytu), utrata masy ciała, okazjonalnie krwiste wymioty, krwiste i smoliste stolce. Przyczyną tego rodzaju zapalenia mogą być czynniki zakaźne takie jak Giardia, Salmonella, Campylobacter i mikroorganizmy tworzące prawidłową florę bakteryjną; czynniki dietetyczne (białka mięsa, dodatków żywieniowych, sztucznych barwników, środków konserwujących, białek mleka oraz glutenu). Jak zdiagnozować nieswoiste zapalenie jelit? Rozpoznanie IBD niestety nie jest zbyt proste. W wywiadzie możemy dowiedzieć się od opiekuna, że od dłuższego czasu pojawiają się u pupila biegunki i wymioty. Charakterystyczne dla nieswoistego zapalenia jelit jest okresowe pojawianie się objawów, a następnie ich uspokojenie. Choroba pojawia się najczęściej u kotów powyżej 7 roku życia, ale nie oznacza to, że może nie pojawić się u młodszych kotów. W związku z tym, że objawy takie jak wymioty czy biegunka są mało swoiste, należałoby wykonać podstawowe badania krwi, test na zapalenie trzustki, sprawdzenie poziomu hormonów tarczycowych, witaminy B12 i kwasu foliowego. Dobrym pomysłem jest także badanie kału na obecność pasożytów. Jeśli chcemy wykluczyć obecność ciała obcego w żołądku czy jelitach (przy obcym ciele objawy są bardzo podobne), należy wykonać zdjęcia RTG z kontrastem. Pomocne jest także dokładne USG jamy brzusznej. Dieta eliminacyjna pozwala wykluczyć alergię pokarmową lub nieprawidłową reakcję na pokarm. W diagnostyce wykorzystuje się również badanie endoskopowe, które umożliwia potwierdzenie lub wykluczenie obecności enteropatii, poprzez stwierdzenie obecności lub braku takich zmian makroskopowych, jak: przekrwienie, kruchość, obecność nadżerek, znaczne pofałdowanie powierzchni błony śluzowej przewodu pokarmowego. Wszystkie te badania mogą nam jedynie zasugerować, że mamy do czynienia z IBD. Jedyną pewną metodą na potwierdzenie diagnozy jest biopsja jelit i badanie histopatologiczne. Zapalenie jelit u kota – leczenie Jeśli kot jest odwodniony i nie może pobierać nic doustnie ze względu na wymioty, wówczas podaje się każdy rodzaj zbilansowanego płynu wieloelektrolitowego, w pozostałych przypadkach dobiera się płyn w zależności od chorób współistniejących. Zmiany dietetyczne stanowią kluczowy element leczenia. U pacjentów z rozległymi zmianami w jelitach może zachodzić konieczność wprowadzenia całkowitego odżywiania pozajelitowego do czasu uzyskania remisji. Diety jednoskładnikowe – zawierające składnik niewywołujący alergii można stosować u pacjentów, którzy nie wymiotują, ale mają umiarkowanego lub znacznego stopnia zapalenie żołądka i jelit. Jest to przydatne przy podejrzeniu alergii pokarmowej. Łatwostrawne diety z małą ilością źródeł substancji odżywczych są niezwykle istotne przy uzyskiwaniu remisji. Mogą być później stosowane jako diety bytowe po ustabilizowaniu pacjenta. Musisz wiedzieć, że jeśli Twój pupil cierpi na nieswoiste zapalenie jelit, u kota leczenie może obejmować przyjmowanie przez niego antybiotyków oraz leków hamujących stan zapalny jelit – z grupy sterydów. Po ustabilizowaniu pacjenta dawkę zmniejsza się do najniższej dawki działającej. Jak pomóc kotu w domu? Kontrola wagi Powinniśmy regularnie ważyć swojego kota, sprawdzać, czy nie chudnie. Jest to także ważne przy doborze odpowiedniej dawki leków. Obserwować czy ma apetyt, czy wymiotuje, czy ma biegunkę. Niestety nawet ustabilizowane zwierzęta mogą mieć swoje gorsze i lepsze dni i nie ma to związku z nieodpowiednim leczeniem czy niekompetencją lekarza. Podawanie leków Musimy pamiętać o regularnym podawaniu leków i stosowaniu się do zaleceń lekarza weterynarii. Często zdarza się, że przy nieswoistym zapaleniu jelit kot musi być cały czas na lekach, poprawiających jego komfort życia. Nigdy na własną rękę nie zmieniajmy dawki leków czy nie odstawiajmy ich nagle bez porozumienia z lekarzem weterynarii. Szczególnie jeśli chodzi o leki sterydowe – nigdy nie powinno odstawiać się ich nagle, zawsze trzeba najpierw powoli zmniejszać dawkę. Odpowiednia dieta Odpowiednia dieta w nieswoistym zapaleniu jelit jest kluczowa. Czasami trzeba sporo się nagimnastykować, żeby udało się dobrać odpowiednią karmę. Jednak jest to bardzo ważne, ponieważ koty z IBD mają dużo większy problem z wchłanianiem składników pokarmowych w porównaniu ze zdrowymi zwierzętami. Zapalenie jelit u kota – o tym musisz wiedzieć Należy pamiętać, że nieswoiste zapalenie jelit u kota jest grupą chorób o słabo poznanej etiopatogenezie. W celu postawienia prawidłowej diagnozy konieczne jest wykluczenie innych chorób przebiegających z podobnymi objawami, co wiąże się z koniecznością wykonania badań krwi i kału oraz diagnostyki obrazowej. Ostateczne rozpoznanie może być postawione wyłącznie na podstawie badania histopatologicznego. Pomimo że wiedza na temat IBD u kotów jest wciąż jeszcze bardzo ograniczona, udało się opracować protokoły terapeutyczne pozwalające na skuteczne kontrolowanie choroby u ogromnej większości chorych kotów. Ponieważ terapia choroby wymaga długotrwałego, a w wielu przypadkach nawet dożywotniego, regularnego podawania leków oraz ścisłego przestrzegania zaleceń dietetycznych, dobra współpraca z lekarzem weterynarii stanowi kluczowy element dla uzyskania zadowalających efektów terapeutycznych. Pomimo że terapia zwykle nie prowadzi do całkowitego wyleczenia, rokowanie co do możliwości zapewnienia choremu kotu dobrego komfortu życia jest zazwyczaj pomyślne.

alergia pokarmowa u kota zdjęcia